بررسی رابطه انگیزش شغلی و همدلی در پرستاران شاغل در نیروهای مسلح

Abstract

زمینه و هدف: انگیزش یکی از ابزارهای مهم در برانگیختن پرستاران، برای ارائه مراقبتی همدلانه و ایمن در شرایط دشوار کاری و در بحران ها می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه انگیزش شغلی و همدلی در پرستاران شاغل در نیروهای مسلح انجام شد.

روش‌ها: مطالعه توصیفی-همبستگی و مقطعی حاضر در سال 1393 بر روی 102 پرستار شاغل در نیروهای مسلح انجام گرفت. نمونه گیری به روش سرشماری و در یک بیمارستان تابعه نیروهای مسلح در شهر شیراز با تعداد انجام شد. جمع آوری داده ها با پرسشنامه همدلی جفرسون و پرسشنامه استاندارد انگیزشی- بهداشتی هرزبرگ و با پایایی بین 0/58 تا 0/89 انجام شده و داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 و با آزمون های آماری توصیفی و استنباطی و همبستگی خطی پیرسون در سطح معناداری P کمتر از 0/05 موردتجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: میانگین انگیزش 86/40 از نمره کل 150 و میانگین همدلی 65/01 از نمره کل 100 بود، اکثریت پرستاران از نظر انگیزش (63/7%) و همدلی (81/4%) در سطح متوسط قرار داشتند. بین انگیزش و همدلی همبستگی مثبت و معنادار ولی ضعیفی وجود داشت (P= 0.049 و r=0.198). بین متغیرهای جمعیت شناختی و سطوح انگیزش و همدلی ارتباط معنا داری وجود نداشت (p<0.05).

نتیجه‌گیری: با توجه به سطح متوسط انگیزش شغلی و همدلی در پرستاران و ارتباط مثبت بین این دو متغیر، مدیران می توانند با ارتقاء انگیزش پرستاران موجبات بروز رفتارهای همدلانه آنها و بهبود کیفیت مراقبت های پرستاری را فراهم آورند.