نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبکائی, سعیدfa_IR
dc.contributor.authorموسی فرخانی, احسانfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T06:02:47Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T06:02:47Z
dc.date.available1399-08-22T06:02:47Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T06:02:47Z
dc.date.issued2019-12-01en_US
dc.date.issued1398-09-10fa_IR
dc.identifier.citationبکائی, سعید, موسی فرخانی, احسان. (1398). بررسی اپیدمیولوژیک طغیان بیماری‌های منتقله از راه آب و غذا در ایران– 1391 تا 1397. مجله طب نظامی, 21(6), 637-646.fa_IR
dc.identifier.issn1735-1537
dc.identifier.issn1735-7667
dc.identifier.urihttp://militarymedj.ir/article-1-2241-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/529049
dc.description.abstractزمینه و هدف: درک اپیدمیولوژی طغیان بیماریهای منتقله از راه آب و غذا برای اتخاذ شیوه­ های پیشگیری و کنترل آن ضروری می‌باشد. هدف ما در این مطالعه بررسی طغیان‌های گزارش شده طی سالهای 1391 تا 1397 در ایران می­ باشد. روش­ها: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر از داده ­های ثانویه استخراج شده از گزارشات طغیان بیماریهای منتقله از راه آب و غذا به مرکز مدیریت بیماریهای واگیر وزارت بهداشت طی سالهای 1391 تا 1397 استفاده شد. روند و جنبه­ های اپیدمیولوژیک موارد طغیان را برحسب عامل اتیولوژیک، محل رخداد طغیان، ماده غذایی عامل طغیان، ماه، سال و موقعیت جغرافیایی تحلیل گردید. یافته‌ها: بین سالهای 1391 تا 1397 تعداد 20615 مورد طغیان گزارش شده است که منجر به 158650 مورد بیماری، 19664 مورد بستری در بیمارستان و 288 مورد مرگ شده است. عامل طغیان بیماری منتقله از راه آب و غذا فقط در 40 % موارد براساس نتیجه آزمایشگاهی مشخص شده است. شایعترین عامل شناخته شده، ای­ کلای (30/6 %) و پس از آن شیگلا (1/8 %) بوده است. شایعترین مکان رخداد طغیان، منازل شخصی (69/1 %)، مراسم جشن و مذهبی (5/8 %) و رستوران (4/4 %) بوده است. نتیجه‌گیری: اگرچه گزارش دهی طغیان بیماری­های منتقله از راه آب و غذا در سالیان اخیر ارتقاء یافته است ولی هنوز هم با گزارش کمتر از واقعیت مواجه هستیم. بررسی و گزارش دهی طغیان در مناطق مختلف کشور با تفاوت آشکاری همراه است. این مطالعه فقط بر اساس گزارش موارد طغیان به وزارت بهداشت و درمان می ­باشد و الزاماً نمی­ تواند بار صحیح طغیان­ها را در کشور نشان دهد. تقویت و آموزش افراد درگیر در سیستم گزارش دهی از جمله برای جمع آوری نمونه ­ها و داده­ های اپیدمیولوژیک توصیه می ­شود.fa_IR
dc.format.extent897
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بقیه اللهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله طب نظامیfa_IR
dc.subjectطغیانfa_IR
dc.subjectبیماری منتقله از راه آب و غذاfa_IR
dc.subjectاپیدمیولوژیfa_IR
dc.subjectایران.fa_IR
dc.subjectطب نظامیfa_IR
dc.titleبررسی اپیدمیولوژیک طغیان بیماری‌های منتقله از راه آب و غذا در ایران– 1391 تا 1397fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentبخش اپیدمیولوژی گروه بهداشت و کنترل مواد غذایی دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه مشهدfa_IR
dc.citation.volume21
dc.citation.issue6
dc.citation.spage637
dc.citation.epage646


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد