تاثیر آموزش مهارت مثبت‌نگری بر سلامت عمومی و سلامت معنوی سربازان

Abstract

زمینه و هدف: از جمله مشکلات سربازان افسردگی، اضطراب و ناسازگاری است و روانشناسی مثبت‌نگر درصدد است که به جای توجه به ناتوانی‌ها و ضعف‌ها بر جنبه های مثبت هم تاکید کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت مثبت‌نگری بر سلامت عمومی و سلامت معنوی سربازان انجام گرفت. روش‌ها: نوع مطالعه نیمه تجربی و جامعه پژوهش شامل سربازان دو شهرستان در غرب ایران در سال 1395-96 بود. نمونه مورد پژوهش شامل 150 نفر از سربازان بودند که با روش در دسترس انتخاب شدند. تخصیص سربازان در گروه آزمایشی (75 نفر) و گروه کنترل (75 نفر) به صورت تصادفی ساده انجام شد. در آغاز مطالعه، سربازان با استفاده از پرسشنامه‌ سلامت عمومی GHQ))" و پرسشنامه سلامت معنوی Ellison و Palutzianمورد ارزیابی قرار گرفتند. مداخله 4 جلسه‌ای به مدت یک ماه بر روی گروه آزمایش اجرا شد. به گروه کنترل آموزشی ارایه نشد. پس آزمون از طریق پرسشنامه های ذکر شده یک ماه بعد از مداخله در هر دو گروه اجرا شد. یافته‌ها: در گروه مداخله 67 و گروه کنترل 70 سرباز در تحلیل نهایی حضور داشتند. میانگین سن در هر دو گروه آزمایش و کنترل 1/1±4/19 سال بود و میانگین مدت خدمت سربازی در گروه آزمایش 2/2±8/10 ماه و در گروه کنترل 9/1±4/12 ماه بود. دو گروه از نظر سن، وضعیت تاهل، تحصیلات، مصرف سیگار، فعالیت بدنی و وجود بیماری خاص تفاوت معنی داری با هم نداشتند وهمسان بودند. آموزش گروهی مثبت‌نگری بر سلامت عمومی و سلامت معنوی سربازان به صورت متوسط تأثیر دارد (p<0.001). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که می‌توان از روش آموزش مهارت‌های مثبت‌نگری به عنوان روشی کارآمد برای افزایش سلامت عمومی و سلامت معنوی سربازان استفاده نمود.