بررسی نقش میانجی یادگیری سازمانی در رابطه بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی (مورد مطالعه: اعضای هیئت‌علمی یک دانشگاه نظامی)

Abstract

زمینه و هدف: برخورداری از دانش و اطلاعات روزآمد و رفتار نوآورانه در اساتید، از دغدغه­ های اساسی مدیران دانشگاه است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر مدیریت دانش بر نوآوری سازمانی با میانجی گری یادگیری سازمانی در میان اعضای هیئت‌علمی یک دانشگاه نظامی می‌باشد. روش‌ها: روش پژوهش حاضر، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل اعضای هیئت‌علمی یک دانشگاه نظامی در شهر تهران در سال 1397 بود. از بین جامعه آماری 110 نفر به روش نمونه­ گیری تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند. اطلاعات پژوهش با استفاده از سه پرسشنامه مدیریت دانش (Gold, Malhotra, Segars)، پرسشنامه نوآوری سازمانی (ترکیب پرسشنامه‌های Jiménez‐Jimenez و همکاران با Peniades و Prajgo و Suhel) و پرسشنامه یادگیری سازمانی Nife که روایی و پایایی آن‌ها مورد تائید قرار گرفت استفاده شد. پرسشنامه بین اعضای هیئت‌علمی در دانشکده‌های مختلف دانشگاه توزیع و پس از یک هفته جهت جمع‌آوری به آنها مراجعه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ­ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها: ضریب همبستگی بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی برابر با 0/403 و ضریب همبستگی بین یادگیری سازمانی با نوآوری سازمانی برابر با 0/433 در سطح (01/0p=) معنی‌دار می باشد. مثبت بودن ضرایب همبستگی به‌دست‌آمده نشان‌دهنده وجود ارتباط مستقیم بین این متغیرها می‌باشد و نشان می‌دهد با افزایش مدیریت دانش و یادگیری سازمانی، میزان نوآوری سازمانی نیز افزایش می­ یابد. همچنین مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد که یادگیری سازمانی نقش میانجیگری قوی­ در ارتباط بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی دارد. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش، مدیران دانشگاه و دانشکده‌های نظامی می توانند با بهبود شرایط مدیریت دانش و یادگیری سازمانی منجر به گسترش رویکرد و رفتار نوآورانه در میان اعضای هیئت‌علمی شوند و در نتیجه موجبات بهره‌وری بیشتر دانشگاه را فراهم کنند.