اثر مواجهه با صدا و ارتعاش تمام بدن بر سطوح ادراری متانفرین و نورمتانفرین

Abstract

زمینه و هدف: آثار غیرشنوایی مواجهه با صدا و ارتعاش کمتر مورد توجه قرار گرفته است. مواجهه با صدا و ارتعاش ممکن است هورمون‌های استرس را تحت تأثیر قرار داده و باعث بیماری‌های ناشی از استرس همچون افزایش فشارخون و مشکلات قلبی- عروقی شوند. این مطالعه با هدف بررسی اثر صدا و ارتعاش بر سطوح ادراری متانفرین و نورمتانفرین در مردان انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه تجربی 30 نفر از دانشجویان پسر واجد شرایط مشارکت داده شدند. در طی تمام آزمایشات، متغیرهای زمینه‌ای همچون دما، شدت روشنایی، تراز فشارصوت و شتاب ارتعاش (هر دو قبل از مواجهه) اندازه‌گیری شد. افراد مطالعه به صورت تصادفی با دو تراز صدا و دو تراز ارتعاش به صورت مستقل و توام به مدت 30 دقیقه مواجهه یافتند. نمونه ادرار افراد قبل و یک ساعت بعد از پایان مواجهه جمع‌آوری شد. سطوح متانفرین و نورمتانفرین با روش الایزا و کیت اختصاصی متانفرین/نورمتانفرین ادرار اندازه‌گیری شد. برای آنالیز داده‌ها از رگرسیون با اندازه‌گیری‌های تکراری با رویکرد GEE استفاده شد. یافته‌ها: در هنگام مواجهه با صدا (تراز صدای 85 و 91 دسیبل آ) و مواجهه مستقل با ارتعاش تمام بدن 1/85متر بر مجذور ثانیه، کاهش غلظت متانفرین و افزایش غلظت نورمتانفرین افراد مورد مطالعه، معنی‌دار نبود (05/0P>). همچنین در هنگام مواجهه مستقل با ارتعاش تمام بدن 2/45متر بر مجذور ثانیه، افزایش غلظت متانفرین و کاهش غلظت نورمتانفرین افراد مورد مطالعه، معنی‌دار نبود (05/0P>). مواجهه توأم با صدا و ارتعاش باعث افزایش غیر معنی‌دار (05/0P>) غلظت متانفرین و نورمتانفرین افراد مورد مطالعه گردید. نتیجه‌گیری: ﻣﻴﺰان ﺗﺮﺷﺢ ﻫﻮرﻣﻮنﻫﺎی اﺳﺘﺮس در اﺛﺮ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺻﺪا دﺳﺘﺨﻮش ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲﮔﺮدد، اما این تغییرات روند مشخصی را دنبال نمی‌کنند. همچنین مواجهه کوتاه مدت نیم ساعته نمی‌تواند به طور مشخص بر روی غلظت متانفرین و نورمتانفرین ادرار اثر داشته باشد. بنابراین نمی‌توان غلظت ادراری متانفرین و نورمتانفرین را به عنوان بیومارکرهای تاثیرپذیر از صدا و ارتعاش تمام بدن در مواجهه کوتاه مدت توصیه نمود.