نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorایزدی, مرتضیfa_IR
dc.contributor.authorصالحی, حسنfa_IR
dc.contributor.authorچینی‌کار, صادقfa_IR
dc.contributor.authorمصطفوی زاده, کامیارfa_IR
dc.contributor.authorدرویشی, محمدfa_IR
dc.contributor.authorجنیدی, نعمت الهfa_IR
dc.contributor.authorرنجبر, رضاfa_IR
dc.contributor.authorخوروش, فرزینfa_IR
dc.contributor.authorبیدار, رامینfa_IR
dc.contributor.authorعطایی, بهروزfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T05:55:43Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T05:55:43Z
dc.date.available1399-08-22T05:55:43Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T05:55:43Z
dc.date.issued2007-07-01en_US
dc.date.issued1386-04-10fa_IR
dc.identifier.citationایزدی, مرتضی, صالحی, حسن, چینی‌کار, صادق, مصطفوی زاده, کامیار, درویشی, محمد, جنیدی, نعمت اله, رنجبر, رضا, خوروش, فرزین, بیدار, رامین, عطایی, بهروز. (1386). بررسی پراکنش جغرافیایی گوسفندان آنتی بادی مثبت تب خونریزی دهنده ‏کریمه-کنگو (‏CCHF‏) در استان اصفهان در سال 1384-1383‏. مجله طب نظامی, 9(2), 97-102.fa_IR
dc.identifier.issn1735-1537
dc.identifier.issn1735-7667
dc.identifier.urihttp://militarymedj.ir/article-1-490-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/528391
dc.description.abstractمقدمه. تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو یک بیماری مشترک بین انسان و دام می‌باشد که از سالها قبل، از ‏نواحی مختلف ایران گزارش شده است. با توجه به اپیدمیهای اخیر در بسیاری از کشورها از جمله همسایگان شرقی و ‏مرگ و میر بالای بیماری تحقیق حاضر با هدف تعیین توزیع فراوانی جغرافیایی گوسفندان دارای آنتی بادی مثبت ‏IgG‏ تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو در استان اصفهان در سال 1384-1383 انجام گرفته است.‏ مواد و روش کار. این تحقیق یک مطالعه توصیفی-مقطعی است که با همکاری ازمایشگاه آربو ویروسها و ‏تب‌های هموراژیک انستیتو پاستور ایران انجام گرفته است. جامعه مورد تحقیق 107 رأس گوسفند می‌باشد که به ‏روش تصادفی ساده از چراگاه‌های استان اصفهان انتخاب شدند و از نظر انتی بادی ‏IgG‏ تب خونریزی دهنده کریمه-‏کنگو به روش ‏ELISA‏ مورد بررسی قرار گرفتند.‏ نتایج. از 107 گوسفند مورد بررسی، 58 رأس (2/54%) دارای سرولوژی مثبت، 47 رأس (9/43%) دارای سرولوژی ‏منفی و 2 رأس (9/1%) نتیجهborder line ‎‏ داشتند. از نظر توزیع جغرافیایی، بیشترین آلودگی مربوط به چراگاه نطنز ‏‏(4/71%) می‌باشد و چراگاههای اصفهان، برخوار، فلاورجان و فریدن به ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار دارند. از نظر ‏توزیع سنی بیشترین میزان آلودگی در طیف سنی 4 تا 5 سال (5/62%) مشاهده گردید.‏ بحث. نتایج مطالعات نشانگر اندمیک و فعال بودن بیماری در گوسفندان استان اصفهان می‌باشند، گرچه آمار ‏فوق‌الذکر از افزایش میزان ابتلاء به بیماری نسبت به سالهای قبل از دهه 60 دلالت دارد اما در مقایسه با مطالعات ‏مشابه در سالهای اخیر، افزایش شیوع این بیماری در استان اصفهان دیده نمی‌شود، لذا لازم است اقدامات بهداشتی ‏انجام شده تقویت گردیده و مطالعات سرواپیدمیولوژیک دوره‌ای جهت تأثیر اقدامات انجام گیرد.‏fa_IR
dc.format.extent128
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بقیه اللهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله طب نظامیfa_IR
dc.subjectتب خونریزی دهنده کریمه-کنگوfa_IR
dc.subjectسرولوژیfa_IR
dc.subjectاصفهانfa_IR
dc.subjectگوسفندfa_IR
dc.subjectپراکنش جغرافیاییfa_IR
dc.subjectطب نظامیfa_IR
dc.titleبررسی پراکنش جغرافیایی گوسفندان آنتی بادی مثبت تب خونریزی دهنده ‏کریمه-کنگو (‏CCHF‏) در استان اصفهان در سال 1384-1383‏fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي اصیلfa_IR
dc.citation.volume9
dc.citation.issue2
dc.citation.spage97
dc.citation.epage102


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد