بررسی پراکنش جغرافیایی گوسفندان آنتی بادی مثبت تب خونریزی دهنده ‏کریمه-کنگو (‏CCHF‏) در استان اصفهان در سال 1384-1383‏

Abstract

مقدمه. تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو یک بیماری مشترک بین انسان و دام می‌باشد که از سالها قبل، از ‏نواحی مختلف ایران گزارش شده است. با توجه به اپیدمیهای اخیر در بسیاری از کشورها از جمله همسایگان شرقی و ‏مرگ و میر بالای بیماری تحقیق حاضر با هدف تعیین توزیع فراوانی جغرافیایی گوسفندان دارای آنتی بادی مثبت ‏IgG‏ تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو در استان اصفهان در سال 1384-1383 انجام گرفته است.‏ مواد و روش کار. این تحقیق یک مطالعه توصیفی-مقطعی است که با همکاری ازمایشگاه آربو ویروسها و ‏تب‌های هموراژیک انستیتو پاستور ایران انجام گرفته است. جامعه مورد تحقیق 107 رأس گوسفند می‌باشد که به ‏روش تصادفی ساده از چراگاه‌های استان اصفهان انتخاب شدند و از نظر انتی بادی ‏IgG‏ تب خونریزی دهنده کریمه-‏کنگو به روش ‏ELISA‏ مورد بررسی قرار گرفتند.‏ نتایج. از 107 گوسفند مورد بررسی، 58 رأس (2/54%) دارای سرولوژی مثبت، 47 رأس (9/43%) دارای سرولوژی ‏منفی و 2 رأس (9/1%) نتیجهborder line ‎‏ داشتند. از نظر توزیع جغرافیایی، بیشترین آلودگی مربوط به چراگاه نطنز ‏‏(4/71%) می‌باشد و چراگاههای اصفهان، برخوار، فلاورجان و فریدن به ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار دارند. از نظر ‏توزیع سنی بیشترین میزان آلودگی در طیف سنی 4 تا 5 سال (5/62%) مشاهده گردید.‏ بحث. نتایج مطالعات نشانگر اندمیک و فعال بودن بیماری در گوسفندان استان اصفهان می‌باشند، گرچه آمار ‏فوق‌الذکر از افزایش میزان ابتلاء به بیماری نسبت به سالهای قبل از دهه 60 دلالت دارد اما در مقایسه با مطالعات ‏مشابه در سالهای اخیر، افزایش شیوع این بیماری در استان اصفهان دیده نمی‌شود، لذا لازم است اقدامات بهداشتی ‏انجام شده تقویت گردیده و مطالعات سرواپیدمیولوژیک دوره‌ای جهت تأثیر اقدامات انجام گیرد.‏