• ثبت نام
    • ورود به سامانه
    مشاهده مورد 
    •   صفحهٔ اصلی
    • نشریات فارسی
    • مجله طب نظامی
    • دوره 9, شماره 2
    • مشاهده مورد
    •   صفحهٔ اصلی
    • نشریات فارسی
    • مجله طب نظامی
    • دوره 9, شماره 2
    • مشاهده مورد
    JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

    توصیف مقایسه‌ای تاثیر سلنیوم و ویتامین ‏E‏ بر زیر جمعیت‌های لنفوسیتی ‏آسیب دیده از مایکوتوکسین ‏T-2‎

    (ندگان)پدیدآور
    ریاضی پور, مجیدخسروشاهی, ناصردهقان, محمدسلیمیان, جعفرعارف پور, محمدعلیافشاری, محمدعلیکچویی, رضا
    Thumbnail
    دریافت مدرک مشاهده
    FullText
    اندازه فایل: 
    157.1کیلوبایت
    نوع فايل (MIME): 
    PDF
    نوع مدرک
    Text
    پژوهشي اصیل
    زبان مدرک
    فارسی
    نمایش کامل رکورد
    چکیده
    هدف. مسمومیت با مایکوتوکسین ‏T-2‎‏ باعث تغییر نسبت طبیعی برخی از لنفوسیت‌های خون محیطی موش ‏می‌شود و مواد آنتی اکسیدان می‌توانند روند این تغییرات را تحت تاثیر قرار دهند. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر دو ‏آنتی اکسیدان معروف، سلنیوم و ویتامین ‏E، بر روند اختلالات زیر جمعیتی ایجاد شده در لنفوسیت‌ها به دنبال ‏مسمومیت با سم ‏T-2‎‏ بوده است. ‏ مواد و روش کار. تک دوز سم ‏T-2‎‏ به مقدار 2 میکروگرم بر کیلوگرم به یک گروه‏‎ ‎‏5 تایی‏‎ ‎موش تزریق و در ‏زمان‌های مختلف پس از تزریق با استفاده از روش فلوسایتومتری لنفوسیت‌های خون محیطی آنها شمارش شد. سپس ‏سم ‏T-2‎‏ ، سولفیت سلنیوم یا ویتامین ‏E‏ در دو حالت همزمان و غیرهمزمان (به فاصله 24 ساعت از سم) به چهارگروه ‏جداگانه موش تزریق و پس از 24 ساعت تغییر نسبت برخی از زیر جمعیت‌های لنفوسیتی‎ ‎در نمونه‌های خون محیطی ‏مورد بررسی قرار گرفت. ‏ نتایج. توزیع طبیعی زیر جمعیت‌های لنفوسیتی مورد مطالعه همگی تحت تاثیر سم ‏T-2‎‏ قرار گرفت بطوری که پس ‏از دریافت تک دوز تحت کشنده این سم، زیر جمعیت‌های C‏D19+ ‎‏ و ‏CD8+‎‏ کاهش، و زیرجمعیت ‏CD4+‎‏ افزایش ‏یافت. دریافت سلنیوم در هر دو حالت همزمان با دریافت سم ‏T-2‎، و یا 24 ساعت زودتر از آن، از کاهش زیرجمعیت ‏CD19+‎‏ جلوگیری نمود اما ویتامین ‏E‏ در هیچ یک از این دو حالت بر روند کاهش این زیر جمعیت تاثیرگذار نبود. ‏سلنیوم وقتی همزمان با سم تزریق شد از افزایش زیر جمعیتCD4+ ‎‏ بطور کامل جلوگیری نمود اما ویتامین ‏E‏ در این ‏حالت کارائی نداشت. وقتی این دو آنتی اکسیدان 24 ساعت قبل از توکسین دریافت شدند هیچکدام روند افزایش این ‏زیر جمعیت را تحت تاثیر قرار ندادند. دریافت سلنیوم و ویتامین ‏E‏ در هر دو حالت، هنگام مسمومیت و قبل از آن، از ‏کاهش زیرجمعیت ‏CD8+‎‏ جلوگیری کرد اگرچه سلنیوم در حالت غیر همزمان در مهار این عارضه کارائی کمتری ‏داشت. ‏ نتیجه‌گیری. کارایی سلنیوم و ویتامین ‏E‏ در رفع عوارض جمعیتی لنفوسیت‌ها برحسب زمان استفاده و نیز نوع ‏زیرجمعیت آسیب دیده متفاوت است و به نظر می‌رسد تزریق سلنیوم بلافاصله پس از مسمومیت با سم ‏T-2‎‏ نسبت به ‏دریافت آن قبل از مسمومیت نتایج بهتری فراهم می‌کند اما سودمندی ویتامین ‏E‏ وقتی بیشتر است که قبل از ‏مسمومیت دریافت شود.‏
    کلید واژگان
    سلنیوم
    ویتامین ‏E
    سم ‏T-2‎
    لنفوسیت
    مایکوتوکسین
    طب نظامی

    شماره نشریه
    2
    تاریخ نشر
    2007-07-01
    1386-04-10
    ناشر
    دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله

    شاپا
    1735-1537
    1735-7667
    URI
    http://militarymedj.ir/article-1-488-fa.html
    https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/528389

    مرور

    همه جای سامانهپایگاه‌ها و مجموعه‌ها بر اساس تاریخ انتشارپدیدآورانعناوینموضوع‌‌هااین مجموعه بر اساس تاریخ انتشارپدیدآورانعناوینموضوع‌‌ها

    حساب من

    ورود به سامانهثبت نام

    آمار

    مشاهده آمار استفاده

    تازه ترین ها

    تازه ترین مدارک
    © کليه حقوق اين سامانه برای سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران محفوظ است
    تماس با ما | ارسال بازخورد
    قدرت یافته توسطسیناوب