بررسی آزمایشگاهی تاثیر سرعت آسیا، حجم شارژ، غلظت و حجم پرشدگی دوغاب بر سایش لاینرهای آسیاهای گردان

Abstract

آسیا کردن یکی از مراحل مهم عملیاتی در فرآوری مواد معدنی است. جهت محافظت پوسته آسیا و انتقال انرژی به مواد و گلوله‌های داخل آسیا از لاینر استفاده می‌گردد. در طول کارکرد آسیا، لاینرها دچار سایش (کاهش جرم) شده و بازدهی آسیا را کاهش می‌دهند. شناخت و بررسی عواملی که باعث کاهش سایش لاینرها می‌شود، بسیار مهم است. در این پژوهش علاوه بر بررسی رفتار سایشی لاینرهای آسیا در شارژ و سرعت‌های مختلف، نرخ سایش بر اساس غلظت و حجم پرشدگی دوغاب نیز مورد بررسی قرار گرفته است. عامل عمده ضربه در آسیا، حرکت آبشاری بزرگ می‌باشد. این عامل و اثر تشکیل استخر دوغاب بر سایش نیز مطالعه شده است. برای این منظور از آسیای آزمایشگاهی به قطر یک و طول نیم متر استفاده گردید. آزمایش‌ها در سه سرعت 65%، 75% و 85% سرعت بحرانی، برای شارژهای 15، 20، 25 و 30 درصد حجم آسیا، دوغاب‌هایی با 40%، 50%، 60%، 70% و 100% جامد و حجم پرشدگی دوغاب بین 0.5 تا 3 انجام گرفته است. نتایج نشان می‌دهد که در شارژ 20% و سرعت 75% بالاترین نرخ سایش اتفاق می‌افتد. همچنین در شرایط تر، با افزایش غلظت و حجم پرشدگی دوغاب در آسیا، سایش لاینر کاهش می‌یابد. در شرایط خشک، با افزایش خوراک در آسیا و افزایش نیروی نرمال، سایش لاینرها افزایش می‌یابد. از سویی سایش لاینرها در شرایط تر، بستگی به غلظت دوغاب بین 2 تا 4 برابر سایش در شرایط خشک می‌باشد.