بررسی رضایت شغلی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان

Abstract

مقدمه: رضایت شغلی یکی از عوامل مؤثر برکیفیت عملکرد پرستاران است، ازاین‌رو بررسی آن توجه بسیاری از پژوهشگران را جلب کرده است. این مطالعه به بررسی رضایت شغلی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی می‌پردازد. روش کار: این مطالعۀ توصیفی ـ تحلیلی روی ۳۰۴ نفر از پرستاران شاغل بیمارستان‌های دولتی همدان با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای از نوع نسبتی در سال ۱۳۹۴ انجام شد. ابزار شامل پرسش‌نامۀ رضایت شغلی اسپکتور بود و از روش‌های آماری توصیفی (میانگین و انحراف‌معیار)، و آزمون‌های تی نمونه‌های مستقل، آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته‌ها: اکثریت شرکت‌کنندگان (۷۴/۳%) دارای رضایت شغلی متوسط، ۱/۳ درصد رضایت بالا و ۲۴/۴ درصد دارای رضایت شغلی پایین بودند. رضایت پرستاران در حیطه‌های سرپرستی (۵۱/۰ درصد)، همکاران (۵۱/۰ درصد) و ماهیت شغل (۵۳/۰ درصد) در سطح خوب؛ در حیطه‌های ارتقا (۴۶/۷ درصد) و ارتباطات (۴۸/۴ درصد) در سطح متوسط و در حیطه‌های پرداخت (۶۹/۱ درصد)، پاداش‌های احتمالی (۷۹/۶ درصد)، رویه‌های عمل (۹۱/۴ درصد) و مزایای جانبی (۷۹/۶ درصد) در سطح پایین بود. رضایت شغلی پرستاران برحسب جنسیت (۰/۰۰۵=P، ۲/۸-=t) و سابقۀ کار (۰/۰۰۸=P ،۴/۹۵=F) دارای تفاوت آماری معناداری بود اما رضایت شغلی آنها برحسب سن تفاوت آماری معناداری نداشت. نتیجه: نتایج حاکی از رضایت پایین پرستاران در حیطه‌های پرداخت، پاداش‌ها، مزایای جانبی و رویه‌های عمل بود. ازاین‌رو انتظار می‌رود متولیان امر نسبت به مؤلفه‌های اقتصادی و رویه‌های شغل پرستاری توجه بیشتری کنند.