بررسی نقشِ نگرش به مراقبت از بیمارِ در حال مرگ در پیش‌بینی اضطراب بالینی و کیفیت خواب پرستاران

Abstract

مقدمه: پرستاران به دلیل ماهیت شغلی خود، اولین گروهی هستند که بیشترین زمان را با بیماران بدحال و در حال مرگ و خانواده آن‌ها سپری می‌کنند. هدف از انجام این پژوهش تعیین نقش نگرش به مراقبت از بیمارِ در حال مرگ در پیش‌بینی اضطراب بالینی و کیفیت خواب پرستاران است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی ـ همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان‌های علوم پزشکی شهرستان زاهدان در سال 96 بوده است. تعداد 130 پرستار براساس روش نمونه‌گیری در دسترس، به پرسش‌نامه‌های اضطراب بالینی Thyer و Westhuis، مقیاس ارزیابی مراقبت از بیمار در حال مرگِ Lee و همکاران (2009) و کیفیت خواب پیتزبورگ (1989) پاسخ دادند. داده‌ها با روش‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه 19 تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد در مؤلفه‌های نگرش به مراقبت از بیمار، بین رنج جسمانی و فشار با اضطراب بالینی رابطه مثبت (0/01> P)، و بین اضطراب بالینی با بالیدگی (0/01> P) و اضطراب بالینی با حمایت اجتماعی (0/01> P) رابطه منفی وجود داشت. همچنین بین رنج جسمانی و فشار با کیفیت خواب، رابطه مثبت (0/01> P) و بین بالیدگی با کیفیت خواب (0/01> P)، رابطه منفی وجود داشت. همچنین در تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام، دو مؤلفه بالیدگی و فشار 0/16 اضطراب بالینی و مؤلفه‌های رنج جسمانی و فشار نیز 25/0 از واریانس کیفیت خواب را پیش‌بینی کردند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، مؤلفه‌های مراقبت از بیمارِ در حال مرگ در ارتقای کیفیت خواب و اضطراب بالینی پرستاران نقش عمده‌ای دارد که از طریق آموزش می‌توان به ایجاد نگرش مطلوب در پرستاران نسبت به مراقبت از بیمارِ در حال مرگ و پیامد آن، افزایش کیفیت خواب و کاهش اضطراب بالینی کمک کرد.