بررسی ارتباط سلامت معنوی با حساسیت اخلاقی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم‌پزشکی همدان (سال 1397)

Abstract

مقدمه: عملکرد حرفه‌ای در پرستاری، نیازمند آشنایی با مسائل اخلاقی حرفه پرستاری و حساسیت به آنها در ارتباط با بیمـاران است. این حساسیت، به‌عنوان زیربنای اخلاق پرستاری، باید از ابتدای آموزش پرستاری مدنظر قرار بگیرد. به نظر می‌رسد میزان پایبندی به دین و مذهب و سطح اعتقادات فرد، از عوامل مؤثر بر حساسیت اخلاقی باشد؛ بنابراین این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سلامت معنوی با حساسیت اخلاقی دانشجویان پرستاری انجام شده است. روش کار: در مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر، ۱۲۳ دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم‌پزشکی همدان در سال ۱۳۹۶-۱۳۹۷ به‌صورت سرشماری شرکت داشتند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه اطلاعات دموگرافیک، پرسش‌نامه سلامت معنوی Poltzen و Ericssonو پرسش‌نامه حساسیت اخلاقی جمع‌آوری و سپس به‌کمک آزمون کای‌دو، ضریب هم‌بستگی پیرسون و نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۱ تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین سنی شرکت‌کنندگان ۴/۵۵±۲۳/۶۹سال بود. بیشتر دانشجویان پرستاری دارای نمره سلامت معنوی و حساسیت اخلاقی در حد متوسط بودند. بین سلامت معنوی با حساسیت اخلاقی دانشجویان هم‌بستگی مثبت و معنی‌داری مشاهده شد (۰/۲۶=r، ۰/۰۰۳=P)، بدین‌معنی که هر چه نمره سلامت معنوی دانشجویان بالاتر باشد، حساسیت اخلاقی آنها بیشتر است. نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد سلامت معنوی پارامتری مؤثر در ارتقای حساسیت اخلاقی دانشجویان پرستاری است؛ بنابراین ارتقای باورهای مذهـبی موجب بهبود وضعیت سلامت دانشجویان می‌شود و به‌گونه‌ای نقشی مهم در اجرای مراقبت مؤثر بر بیماران را ایفا می‌کند؛ از این‌رو پیشنهاد می‌‌شود در ارتقای سلامت آنان به بعد معنوی نیز توجه شود.