ارتباط متغیرهای جمعیت شناختی با سازمان یادگیرنده در بخشهای مراقبت ویژه مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان

Abstract

مقدمه: شناخت متغیرهای جمعیت شناختی بستر مناسبی را جهت برنامه ریزی برای افزایش و بهبود یادگیرندگی سازمانی به منظور ارتقای کیفیت خدمات آموزشی و درمانی فراهم می آورد. این مطالعه ارتباط بین متغیرهای جمعیت شناختی با سازمان یادگیرنده در بخشهای مراقبت ویژه مراکز آموزشی و درمانی همدان را بررسی می کند.

روش کار: مطالعه ای توصیفی مقطعی با استفاده از پرسشنامه بر روی 277 نفر از پرستاران بخشهای مراقبت ویژه مراکز آموزشی و درمانی همدان در سال 1393 انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سازمان یادگیرنده 43 سوالی مارسیک و واتکینز بود. داده ها پس از گردآوری و ورود به رایانه با نرم افزار SPSS/18 و استفاده از آزمون پیرسون و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید.

یافته­ها: میانگین سن پرستاران 65/5 ±32 سال بود. 4/83% زن، 1/67% متاهل، 47/71% سابقه کاری 10 سال و کمتر و 8/97% کارشناس بودند. میانگین نمره سازمان یادگیرنده 18/29±30/128 بود و مولفه های یادگیری مستمر، پژوهش و گفتمان، یادگیری تیمی 97شکوفایی سیستمی، تقویت دیدگاه واحد کارکنان، ارتباط سازمان با محیط اطراف و ایجاد مدیریت استراتژیک در سطح متوسط قرار داشتند. همچنین بین همه متغیرهای جمعیت شناختی با سازمان یادگیرنده به استثنای وضعیت تاهل، سابقه کاری کلی، بخشهای محل کار و مراکز آموزشی و درمانی (05/0P<) ارتباط معنی داری وجود نداشت.

نتیجه نهایی: نمره سازمان یادگیرنده در سطح متوسط برای بخش های مراقبت ویژه مناسب نمی باشد و مدیران مراکز آموزشی و درمانی باید موجبات بهبود و افزایش نمره سازمان یادگیرنده را به منظور افزایش کیفیت مراقبتهای پرستاری در بخشهای مراقبت ویژه فراهم آورند.