توانمند سازی روان‌شناختی در پرستاران بالینی ایران

Abstract

مقدمه و هدف: استرسها و تهدیدات درک شده در محیط کار، یک پدیده جهانی در پرستاری است. توانمندسازی روان­شناختی می­تواند منجر به ایجاد مانعی در برابر استرس و باعث بهبود ارائه خدمات مراقبتی شود. این مطالعه به منظور تبیین نظری توانمندسازی روان­شناختی در پرستاران بالینی انجام گرفته است. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی است. در این پژوهش 14 نفر از پرستاران و 4نفر از سرپرستاران در بیمارستانهای آموزشی و درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 91-90 براساس نمونه­گیری مبتنی بر هدف و با استفاده از مصاحبه­های عمیق نیمه ساختار مورد مصاحبه قرار گرفتند. کلیه مصاحبه­ها ضبط و سپس دست نویس شده و با استفاده از روش مقایسه­ای مداوم و به روش" تحلیل محتوای کیفی از نوع قراردادی"مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . نتایج: سه مضمون اصلی از داده­ها استخراج گردید. این مضامین شامل خودیاری، ‌رفتارهای ­مدیریتی و خودکارآمدی بودند.پرستاران با تلفیق این مضامین به توانمندسازی روان­شناختی می­پرداختند. نتیجه­ نهایی: توانمندسازی روان شناختی یک مفهوم پویا و متغیر و چند بعدی و دارای ماهیت پیچیده می­باشد و تحت تاثیر اقدامات فردی و مدیریتی قرار می­گیرد. مدیران پرستاری با رفتارهای توانمندکننده و حمایتی و ایجاد فرصت­های رشد و توسعه حرفه­ای می­توانند از توانمندی روان شناختی کارکنان اطمینان حاصل کرده و به بهبود کیفیت مراقبتها دست یابند. مربیان و اساتید پرستاری نیز می­توانند با آموزش روشهای خود توانمندسازی، نیروی کارآمد، با کفایت و مقاوم در برابر استرس­های محیط کار پرورش دهند.

کلید واژه ها:استرس / پرستاران­بالینی / توانمندسازی­روان­شناختی/ محیط­کار