بررسی مهارت های ارتباطی پرستاران با مادران و کودکان بستری حین انجام مراقبت های پرستاری در بخش های کودکان

Abstract

چکیده:

مقدمه و هدف: نحوه ارتباط پرستاران با کودک و خانواده، میتواند در تنش ناشی از بستری شدن کودکان موثر باشد. هدف این مطالعه تعیین مهارتهای ارتباطی پرستاران با مادران و کودکان بستری حین انجام مراقبتهای پرستاری در بخشهای کودکان مرکز آموزشی درمانی بعثت همدان بود.

روش کار: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی، 22 پرستار کودکان به روش سرشماری انتخاب و سپس به روش نمونه گیری تصادفی ساده 330 مهارت ارتباطی با کودکان بستری و 330 مهارت ارتباطی با مادران آنان در حین مراقبتهای پرستاری مورد مشاهده قرار گرفت. به منظور گردآوری داده ها، از چک لیست محقق ساخته مهارتهای ارتباطی پرستار با مادر و کودک استفاده شد. داده ها با نرم افزار spss نسخه 16، آمار توصیفی و مدل رگرسیون چندگانه خطی تحلیل شدند.

یافته ها: 1/76درصد مهارتهای ارتباطی پرستاران با مادران (با میانگین 5/54 و انحراف معیار 3/13) و 2/78 درصد آن با کودکان (با میانگین 4/47 و انحراف معیار 2/12) نسبتا مطلوب بود. معادله رگرسیون چندگانه خطی نشان داد که از بین متغیرهای دموگرافیک پرستاران، فقط تعداد فرزندان پرستاران متاهل بر مهارتهای ارتباطی آنان با مادران ارتباط آماری داشت (01/0p<). همچنین نوع شیفت (01/0 p<) و تعداد فرزندان پرستاران متاهل (01/0 p<) بر مهارتهای ارتباطی آنان با کودکان ارتباط آماری داشت.

نتیجه نهایی: با اینکه مهارتهای ارتباطی پرستاران با مادران و کودکان بستری نسبتاً مطلوب بود، به منظور ارتقاء کیفیت مراقبت ها، توجه به مهارتهای پرستاری امری ضروری است، پیشنهاد می شود که دوره های آموزش ضمن خدمت در این زمینه برگزار گردد.