بررسی میزان استرس شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستانهای سطح شهر همدان

Abstract

مقدمه و هدف : استرس در پرستاران یک پدیده پیچیده ای است که بطور بالقوه نتایج زیان آوری دارد استرس تعادل جسمی و روانی افراد را بر هم زده و با ایجاد مشکلات جسمی و روانی ،کارائی افراد را در ابعاد مختلف کاهش می دهد این تحقیق به منظور تعیین میزان استرس شغلی در پرستاران شاغل* در سطح شهر همدان انجام گردید.

روش اجرا : این پژوهش یک مطالعه توصیفی ـ مقطعی می باشد و به روش سرشماری انجام گردید یعنی همه 310 نفر پرستار دارای مدرک کاردانی ، کارشناسی و کارشناسی ارشد شاغل در بیمارستانهای شهر همدان واحدهای پژوهش را تشکیل داده اند ابزار جمع آوری داده ها از دو بخش اطلاعات دموگرافیک (10 سؤال) و سؤالات آزمون هینشاو و آتوود[1] شامل 33 سؤال که با شرایط ایران تطبیق داده شده است مورد استفاده قرار گرفت جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار EPI6 استفاده گردید.

یافته های پژوهش: یافته های پژوهش نشان می دهد که 3/51 در صد پرستاران دارای استرس شغلی و 7/48 درصد بدون استرس شغلی بوده اند. همچنین بیشترین میزان استرس مربوط به پرستاران دارای گروه سنی 24–20 سال (5/65 درصد) ، افراد دارای مدرک کارشناسی( 52درصد) ، جنس مونث (4/53 درصد) ، افراد دارای سابقه کار 15–11 سال (2/65 درصد) ، افراد دارای درآمد ماهیانه کم (2/69درصد) ، دارای نوبت کاری شب کار (6/55 درصد) ، بخش اتاق عمل (4/70 درصد) و بخش ویژه (7/68 درصد) بوده اند .

نتیجه نهائی : استرس یک خطر شغلی برای پرستاران محسوب می شود که آموزش به پرستاران بالینی جهت مقابله با آن و همچنین توجه مدیران خدمات بهداشتی درمانی جهت کاهش آن ضروری است.

* اعضاء هیئت علمی گروه پرستاری بهداشت جامعه دانشکده پرستاری و مامائی دانشگاه علوم پزشکی همدان

1 – Hinshaw & Atwood