سالمندی جمعیت و اصلاح نظام بازنشستگی با تغییر نرخ حق‌بیمه بازنشستگی

Abstract

سالمندی جمعیت شامل افزایش امید به زندگی و کاهش نرخ موالید منجر به بروز مشکل در صندوق­های بازنشستگی کشور و عدم پایداری منابع و مصارف آنها شده است. برای غلبه بر مشکلات این صندوق­ها اولین راه­حل استفاده از اصلاحات پارامتری از جمله تغییر نرخ حق­بیمه نظام بازنشستگی می­باشد. هدف در این تحقیق بررسی آثار سالمندی جمعیت و تغییر نرخ حق­بیمه نظام بازنشستگی بر روی متغیرهای کلان اقتصادی می­باشد. مدل مورد استفاده در این تحقیق، مدل تعادل عمومی نسل­های همپوش با تأکید بر بازار ناقص نیروی­کار است. یافته­های تحقیق حاکی از این است که سالمندی جمعیت منجر به کاهش نرخ بهره (4 درصد)، افزایش تقاضا برای نیروی­کار و کاهش بیکاری (3 درصد) در بازار نیروی­کار ناقص می­شود. همچنین منجر به افزایش هزینه نظام بازنشستگی (7 درصد) به صورت درصدی از GDP خواهد شد. با انجام اصلاح پارامتری افزایش نرخ حق­بیمه نظام بازنشستگی هزینه این نظام به میزان 5/2 درصد کاهش یافته، اما جوانان باید حق­بیمه بیشتری نسبت به سالمندان در زمان اشتغالشان پرداخت نمایند و عدالت بین­نسلی به هم خواهد خورد. با کاهش نرخ حق­بیمه نظام بازنشستگی در بلند­مدت پس­انداز (کاهش 5/5 درصدی نرخ بهره) و مصرف یک درصد افزایش می­یابد که منجر به رعایت عدالت بین­نسلی و رشد و توسعه اقتصادی خواهد شد.