| dc.contributor.author | فاضل, محمدرضا | fa_IR |
| dc.contributor.author | یگانه مقدم, احمد | fa_IR |
| dc.contributor.author | فرقانی, زهرا | fa_IR |
| dc.contributor.author | فراهانی, فرهاد | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-22T00:28:44Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-12T00:28:44Z | |
| dc.date.available | 1399-08-22T00:28:44Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-12T00:28:44Z | |
| dc.date.issued | 2007-03-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1385-12-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | فاضل, محمدرضا, یگانه مقدم, احمد, فرقانی, زهرا, فراهانی, فرهاد. (1385). اثر دگزامتازن بر تهوع واستفراغ وکیفیت تغذیه دهانی بعد از عمل جراحی آدنوتونسیلکتومی. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 13(4), 39-42. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2588-722X | |
| dc.identifier.issn | 2588-7238 | |
| dc.identifier.uri | http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-459-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498816 | |
| dc.description.abstract | مقدمه و هدف : عوارض بعد از عمل جراحی آدنوتونسیلکتومی شامل درد ، عدم تغذیه دهانی کافی ، استفراغ ، تب ، دهیدراتاسیون و خونریزی از اهمیت زیادی برخوردارند. تهوع و استفراغ علاوه بر ایجاد حالتی ناخوشایند برای بیمار منجر به طولانی شدن تغذیه وریدی بیمار و ادامه بستری در بیمارستان خواهد شد. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر دگزامتازون بر کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل و کیفیت تغذیه دهانی (شامل زمان شروع تغذیه و زمان کفایت تغذیه دهانی) در این بیماران می باشد.
روش کار : در یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور ، پلاسبو کنترل 100 بیمار کاندید عمل جراحی آدنوتونسیلکتومی در سنین 15 – 5 سال (ASA class I , II) وارد مطالعه شده و بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه مورد 0.5 mg/kg (n=50) دگزامتازون ( حداکثر 8 mg ) و گروه شاهد (50 = n ) معادل حجم آن سالین دریافت نمودند. روش انجام بیهوشی و عمل جراحی در تمامی بیماران یکسان بود. موارد استفراغ طی 2 ساعت بستری در ریکاروری (early vomiting) و از 2 تا 24 ساعت در بخش (late vomiting) ، همچنین زمان های شروع تغذیه ، کفایت تغذیه دهانی، قطع مایع درمانی وریدی و طول عمل جراحی در دو گروه با استفاده از آزمون های آماری t-test و مجذور کای مورد مقایسه قرار گرفت.
نتایج : خصوصیات دموگرافیک بیماران شامل سن ، جنس ، طول مدت عمل جراحی در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. شیوع تهوع و استفراغ طی 2 ساعت بستری در ریکاوری و طی 24-2 ساعت بستری در بخش در گروه دگزامتازون به مراتب کمتر از گروه پلاسبو بود. علاوه بر این زمان شروع تغذیه ، کفایت تغذیه دهانی و قطع مایع درمانی در گروه دگزامتازون به طور معنی داری سریعتر از گروه پلاسبو بود.
نتیجه نهایی : دگزامتازون به عنوان 0.5mg/kg تا حداکثر دوز 8mg ، منجر به کاهش انسیدانس تهوع و استفراغ در مرحله بستری در ریکاوری و یا در بخش خواهد شد. همچنین کیفیت تغذیه دهانی را نیز بهبود خواهد بخشید بدون آنکه عوارض قابل توجهی بدنبال داشته باشد. | fa_IR |
| dc.format.extent | 146 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی همدان | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله پزشكي باليني ابن سينا | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Avicenna Journal of Clinical Medicine | en_US |
| dc.subject | استفراغ | fa_IR |
| dc.subject | دگزامتازون | fa_IR |
| dc.subject | لوزه برداری | fa_IR |
| dc.subject | لوزه سوم | fa_IR |
| dc.subject | سایر تخصص هاي باليني | fa_IR |
| dc.title | اثر دگزامتازن بر تهوع واستفراغ وکیفیت تغذیه دهانی بعد از عمل جراحی آدنوتونسیلکتومی | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.citation.volume | 13 | |
| dc.citation.issue | 4 | |
| dc.citation.spage | 39 | |
| dc.citation.epage | 42 | |
