نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorنقش تبریزی, بهشادfa_IR
dc.contributor.authorامامی, فرزادfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:28:42Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:28:42Z
dc.date.available1399-08-22T00:28:42Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:28:42Z
dc.date.issued2007-03-01en_US
dc.date.issued1385-12-10fa_IR
dc.identifier.citationنقش تبریزی, بهشاد, امامی, فرزاد. (1385). بررسی نقش پروتئین واکنشگر C بر روی حوادث قلبی عروقی در بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار مراجعه کننده به بیمارستان اکباتان همدان در طی چهارده روز پس از ترخیص در سال 1381. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 13(4), 16-19.fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-455-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498812
dc.description.abstractمقدمه و هدف : آنژین ناپایدار درمرکز طیفی ازبیماریهاست که از آنژین پایدار مزمن شروع شده و به انفارکتوس میوکارد ختم می شود.ازآنجا که پیش اگهی آینده این بیماری در نحوه درمان، تعداد روزهای بستری و نیز تصمیم گیری بموقع جهت انجام اقدامات مداخله ای (آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی ) ازاهمیت خاصی برخوردار است، برآن شدیم طی مطالعه ای بر روی بیماران آنژین ناپایدار ، ارزش  پروتئین واکنشی C  را که یک شاخص التهابی است، درپیشگوئی حوادث قلبی- عروقی بعدی در طی پی گیری 14 روزه این بیماران بسنجیم. روش کار : این مطالعه مقطعی تحلیلی آینده نگر می باشد که طی آن ، 138 بیمار مبتلا به آنژین ناپایدار که در بخش قلب وCCU  بیمارستان اکباتان همدان بستری شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه خون جهت انجام آزمایش کمی پروتئین واکنشی C گرفته شده و پس از چهارده روز پیگیری و ثبت وضعیت بیمار ، پرسشنامه تکمیل شده و با استفاده از نرم افزار آماری EPI6 و آزمونهای مناسب از جمله آزمون کیفی و کمی  t مستقل و ϰ2 ، موردتجزیه و تحلیل قرارگرفت . نتایج : میانگین پروتئین واکنشی  C درگروه دارای عوارض قلبی ـ عروقی  ng/ml 116.3 و درگروه بدون عوارض  ng/ml 124.3 گزارش شد . مجموعآ 45% بیماران طی این مدت دچار عارضه شدند و در 55% هیچگونه عارضه ای دیده نشد. عوارض شامل آنژین ناپایدار مجدد ،  انفارکتوس میوکارد و مرگ درگروه بیماران دارای  پروتئین واکنشی  C  بالا نسبت به بیماران بدون  پروتئین واکنشی  C  بالا بیشتر دیده شد. نتیجه نهائی : عوارضی نظیر آنژین ناپایدار مجدد ، انفارکتوس میوکارد و مرگ درگروه بیماران دارای پروتئین واکنشی C بالا نسبت به بیماران با  پروتئین واکنشی C طبیعی  بیشتر دیده شد اما نیازبه آنژیوگرافی دربیماران با  پروتئین واکنشی C بالا کمتر بود. با توجه به اینکه نیاز به آنژیوگرافی در گروهی که پروتئین واکنشی C طبیعی داشتند به مراتب درصد بالاتری را در مجموع به خود اختصاص می داد به همین لحاظ میانگین  پروتئین واکنشی C بالا  با ایجاد کلیه عوارض قلبی – عروقی درطی 14 روز پیگیری بیماران آنژین ناپایدار از نظر آماری معنی دارنبود.fa_IR
dc.format.extent198
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.subjectآنژین ناپایدارfa_IR
dc.subjectپروتئین واکنشگر Cfa_IR
dc.subjectسایر تخصص هاي بالينيfa_IR
dc.titleبررسی نقش پروتئین واکنشگر C بر روی حوادث قلبی عروقی در بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار مراجعه کننده به بیمارستان اکباتان همدان در طی چهارده روز پس از ترخیص در سال 1381fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume13
dc.citation.issue4
dc.citation.spage16
dc.citation.epage19


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد