نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorکازرانی, هاشمfa_IR
dc.contributor.authorرای, علیرضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:27:41Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:27:42Z
dc.date.available1399-08-22T00:27:41Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:27:42Z
dc.date.issued2007-12-01en_US
dc.date.issued1386-09-10fa_IR
dc.identifier.citationکازرانی, هاشم, رای, علیرضا. (1386). ارتباط میزان پروتئین واکنشگر C باحساسیت بالا با حوادث قلبی داخل بیمارستانی در بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 14(3), 5-9.fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-407-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498701
dc.description.abstractمقدمه و هدف: مطالعات متعددی براثبات وعلیه ارتباط میزان پروتئین واکنشگر High Sensitive C Reactive Protein (h.s.CRP) C با پیش آگهی بیماران با سندرم حاد کرونری وجود دارد ، هدف از انجام این مطالعه تعیین ارتباط بین میزان پروتئین واکنشگر C با پیش آگهی وحوادث قلبی عروقـی داخل بیمارستانی در بیمارانی است که با آنژین ناپایدار در بیمارستان بستری گردیده اند. روش کار: این مطالعه بصورت توصیفی تحلیلی از شهریور ماه 83 لغایت بهمن ماه 84 در مرکزآموزشی درمانی شهید دکتر بهشتی کرمانشاه صورت گرفته است . در این مطالعه 250 بیمار با آنژین ناپایدار مورد بررسی قرار گرفتند . بیماران با علائم انفارکتوس با و بدون صعود قطعه ST ، باسابقه عفونت اخیر وتروما وسطح سرمی پروتئین واکنشگر C بیشتر از 10 میلی گرم در لیتر ازمطالعه حذف شدند. 24 ساعت پس ازبستری ، سطح سرمی پروتئین واکنشگر C اندازه گیری شد. بیماران به دو گروه تقسیم شدند، گروه اول بیمارانی که سطح سرمی پروتئین واکنشگر C زیر 3 میلی گرم در لیتر داشتند و گروه دوم بیمارانی که میزان پروتئین واکنشگر C آنها بین 10-3 میلی گرم در لیتر بود. تمام این بیماران در طول بستری از نظر تنگی نفس ، میزان عود درد قفسه صدری، نیاز به بستری در CCU، انفارکتوس میوکارد ومرگ ومیر مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصله با آزمونهای Χ2 و t-test مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج: از مجموع 250 بیمار 105 نفر مرد (42%) و 145 نفر زن (58%) بودند. میانگین سنی این افراد درگروه اول 10.8±57.2 سال و در گروه دوم 11.5±58 سال بود. میران انفارکتوس میوکارد ، میزان عود درد قفسه صدری و نیاز به بستری درCCU در گروه اول بصورت معنی داری از نظر آماری کمتر از گروه دوم بود (P<0.001). نتیجه نهائی: باتوجه به رابطه معنی داربین وقوع انفارکتوس میوکاردو میزان عود درد قفسه صدری ومیزان بستری در CCU بامیزان کمی پروتئین واکنشگر C میتوان ازاین مارکر بیوشیمیایی برای مشخص کردن بیماران با آنژین ناپایدار که در ریسک بالاتری قرار دارنداستفاده نمود.این بیماران بایددر CCU بستری شوند ومورد مراقبت بیشتری قراربگیرند.fa_IR
dc.format.extent156
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.subjectآنژین ناپایدارfa_IR
dc.subjectانفارکتوس میوکاردfa_IR
dc.subjectپروتئین واکنشگر Cfa_IR
dc.subjectسایر تخصص هاي بالينيfa_IR
dc.titleارتباط میزان پروتئین واکنشگر C باحساسیت بالا با حوادث قلبی داخل بیمارستانی در بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدارfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume14
dc.citation.issue3
dc.citation.spage5
dc.citation.epage9


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد