ارتباط میزان پروتئین واکنشگر C باحساسیت بالا با حوادث قلبی داخل بیمارستانی در بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار

Abstract

مقدمه و هدف: مطالعات متعددی براثبات وعلیه ارتباط میزان پروتئین واکنشگر High Sensitive C Reactive Protein (h.s.CRP) C با پیش آگهی بیماران با سندرم حاد کرونری وجود دارد ، هدف از انجام این مطالعه تعیین ارتباط بین میزان پروتئین واکنشگر C با پیش آگهی وحوادث قلبی عروقـی داخل بیمارستانی در بیمارانی است که با آنژین ناپایدار در بیمارستان بستری گردیده اند. روش کار: این مطالعه بصورت توصیفی تحلیلی از شهریور ماه 83 لغایت بهمن ماه 84 در مرکزآموزشی درمانی شهید دکتر بهشتی کرمانشاه صورت گرفته است . در این مطالعه 250 بیمار با آنژین ناپایدار مورد بررسی قرار گرفتند . بیماران با علائم انفارکتوس با و بدون صعود قطعه ST ، باسابقه عفونت اخیر وتروما وسطح سرمی پروتئین واکنشگر C بیشتر از 10 میلی گرم در لیتر ازمطالعه حذف شدند. 24 ساعت پس ازبستری ، سطح سرمی پروتئین واکنشگر C اندازه گیری شد. بیماران به دو گروه تقسیم شدند، گروه اول بیمارانی که سطح سرمی پروتئین واکنشگر C زیر 3 میلی گرم در لیتر داشتند و گروه دوم بیمارانی که میزان پروتئین واکنشگر C آنها بین 10-3 میلی گرم در لیتر بود. تمام این بیماران در طول بستری از نظر تنگی نفس ، میزان عود درد قفسه صدری، نیاز به بستری در CCU، انفارکتوس میوکارد ومرگ ومیر مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصله با آزمونهای Χ2 و t-test مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج: از مجموع 250 بیمار 105 نفر مرد (42%) و 145 نفر زن (58%) بودند. میانگین سنی این افراد درگروه اول 10.8±57.2 سال و در گروه دوم 11.5±58 سال بود. میران انفارکتوس میوکارد ، میزان عود درد قفسه صدری و نیاز به بستری درCCU در گروه اول بصورت معنی داری از نظر آماری کمتر از گروه دوم بود (P<0.001).

نتیجه نهائی: باتوجه به رابطه معنی داربین وقوع انفارکتوس میوکاردو میزان عود درد قفسه صدری ومیزان بستری در CCU بامیزان کمی پروتئین واکنشگر C میتوان ازاین مارکر بیوشیمیایی برای مشخص کردن بیماران با آنژین ناپایدار که در ریسک بالاتری قرار دارنداستفاده نمود.این بیماران بایددر CCU بستری شوند ومورد مراقبت بیشتری قراربگیرند.