نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorهاشمی, سیدحمیدfa_IR
dc.contributor.authorطیبی نیا, حیدرfa_IR
dc.contributor.authorاثنی عشری, فرزانهfa_IR
dc.contributor.authorنعمت گرگانی, فرنازfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:27:29Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:27:29Z
dc.date.available1399-08-22T00:27:29Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:27:29Z
dc.date.issued2017-12-01en_US
dc.date.issued1396-09-10fa_IR
dc.identifier.citationهاشمی, سیدحمید, طیبی نیا, حیدر, اثنی عشری, فرزانه, نعمت گرگانی, فرناز. (1396). مقایسه سطح سرمی هپسیدین در بیماران مبتلا به بروسلوز و افراد سالم. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 24(3), 199-205. doi: 10.21859/ajcm.24.3.199fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.21859/ajcm.24.3.199
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1559-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498679
dc.description.abstractسابقه و هدف: هپسیدین یک پروتئین فاز حاد است که از کبد ترشح می شود و با افزایش احتباس آهن در داخل ماکروفاژها و کاهش جذب آهن توسط پاتوژن ها مانع تکثیر آنها می شود. اگرچه در مورد نقش هپسیدین مطالعات فراوانی انجام شده است اما اطلاعات در مورد نقش آن در بروسلوز بسیار محدود است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه سطح سرمی هپسیدین در بیماران بروسلوز در مقایسه با افراد سالم می باشد. مواد و روش‌‌ها: کلیه بیماران بروسلوز مراجعه کننده به درمانگاه یا بخش عفونی بیمارستان سینا از فروردین 1395 تا بهمن 1395 وارد مطالعه شدند. همچنین افراد سالم که جهت چک آپ یا بعنوان همراه بیمار مراجعه می کردند، ضمن این که از نظر سن و جنس همسان سازی شدند، بعنوان گروه کنترل انتخاب شدند. از کلیه افراد نمونه خون گرفته شد و سطح سرمی هپسیدین براساس روش الایزا اندازه گیری شد. همچنین پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک، علائم بالینی و آزمایشگاهی برای کلیه افراد تکمیل شد. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار Stata 11 مورد آنالیز قرار گرفت. یافته‌ها: در این مطالعه مورد-شاهدی 42 بیمار مبتلا به بروسلوز و 42 فرد سالم مورد بررسی قرار گرفتند. شایعترین علائم بالینی تب (%76) و آرترالژی (%69) بود. همچنین 55% بیماران 160/1Wright> و 60% آنان 80/12ME> داشتند. بروسلوز عارضه دار در 12 بیمار (%6/28) دیده شد. میانگین سطح سرمی هپسیدین در گروه بیمار 77/11±46/42 و در گروه کنترل 21/4±33/17 بود. میزان هپسیدین در گروه بیمار به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (001/0P<). در گروه بیمار از 42 نفر، 12 نفر عارضه دار و 30 نفر بدون عوارض بودند. میانگین سطح سرمی هپسیدین در گروه بیماران عارضه دار 1/10±41 و در گروه بدون عارضه 4/12±43 بود. تفاوت معنی داری بین این دو گروه از نظر سطح سرمی هپسیدین وجود نداشت. نتیجه‌گیری: افزایش سطح سرمی هپسیدین در بروسلوز می تواند به عنوان یک بیومارکر تشخیصی برای تأیید التهاب و بیماری فعال در نظر گرفته شود. برای بررسی نقش هپسیدین به عنوان مکانیسم دفاعی میزبان و اثرات احتمالی آن در پاتوژنز بیماری مطالعات بیشتری لازم است.fa_IR
dc.format.extent665
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.21859/ajcm.24.3.199
dc.subjectبیومارکرfa_IR
dc.subjectتب مالتfa_IR
dc.subjectهپسیدینfa_IR
dc.subjectسایر تخصص هاي بالينيfa_IR
dc.titleمقایسه سطح سرمی هپسیدین در بیماران مبتلا به بروسلوز و افراد سالمfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.citation.volume24
dc.citation.issue3
dc.citation.spage199
dc.citation.epage205


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد