مقایسه سطح سرمی هپسیدین در بیماران مبتلا به بروسلوز و افراد سالم

Abstract

سابقه و هدف: هپسیدین یک پروتئین فاز حاد است که از کبد ترشح می شود و با افزایش احتباس آهن در داخل ماکروفاژها و کاهش جذب آهن توسط پاتوژن ها مانع تکثیر آنها می شود. اگرچه در مورد نقش هپسیدین مطالعات فراوانی انجام شده است اما اطلاعات در مورد نقش آن در بروسلوز بسیار محدود است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه سطح سرمی هپسیدین در بیماران بروسلوز در مقایسه با افراد سالم می باشد. مواد و روش‌‌ها: کلیه بیماران بروسلوز مراجعه کننده به درمانگاه یا بخش عفونی بیمارستان سینا از فروردین 1395 تا بهمن 1395 وارد مطالعه شدند. همچنین افراد سالم که جهت چک آپ یا بعنوان همراه بیمار مراجعه می کردند، ضمن این که از نظر سن و جنس همسان سازی شدند، بعنوان گروه کنترل انتخاب شدند. از کلیه افراد نمونه خون گرفته شد و سطح سرمی هپسیدین براساس روش الایزا اندازه گیری شد. همچنین پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک، علائم بالینی و آزمایشگاهی برای کلیه افراد تکمیل شد. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار Stata 11 مورد آنالیز قرار گرفت. یافته‌ها: در این مطالعه مورد-شاهدی 42 بیمار مبتلا به بروسلوز و 42 فرد سالم مورد بررسی قرار گرفتند. شایعترین علائم بالینی تب (%76) و آرترالژی (%69) بود. همچنین 55% بیماران 160/1Wright> و 60% آنان 80/12ME> داشتند. بروسلوز عارضه دار در 12 بیمار (%6/28) دیده شد. میانگین سطح سرمی هپسیدین در گروه بیمار 77/11±46/42 و در گروه کنترل 21/4±33/17 بود. میزان هپسیدین در گروه بیمار به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (001/0P<). در گروه بیمار از 42 نفر، 12 نفر عارضه دار و 30 نفر بدون عوارض بودند. میانگین سطح سرمی هپسیدین در گروه بیماران عارضه دار 1/10±41 و در گروه بدون عارضه 4/12±43 بود. تفاوت معنی داری بین این دو گروه از نظر سطح سرمی هپسیدین وجود نداشت. نتیجه‌گیری: افزایش سطح سرمی هپسیدین در بروسلوز می تواند به عنوان یک بیومارکر تشخیصی برای تأیید التهاب و بیماری فعال در نظر گرفته شود. برای بررسی نقش هپسیدین به عنوان مکانیسم دفاعی میزبان و اثرات احتمالی آن در پاتوژنز بیماری مطالعات بیشتری لازم است.