نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorفرهانچی, افشینfa_IR
dc.contributor.authorنیکوسرشت, مهشیدfa_IR
dc.contributor.authorخورشیدی, الهامfa_IR
dc.contributor.authorحاجیان, پورانfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:27:28Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:27:28Z
dc.date.available1399-08-22T00:27:28Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:27:28Z
dc.date.issued2017-12-01en_US
dc.date.issued1396-09-10fa_IR
dc.identifier.citationفرهانچی, افشین, نیکوسرشت, مهشید, خورشیدی, الهام, حاجیان, پوران. (1396). مقایسه اثر پیشگیرانه ایبوپروفن و سلکوکسیب در تسکین دردهای پس از عمل جراحی پایین شکم در بیماران معتاد به مواد مخدر. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 24(3), 192-198. doi: 10.21859/ajcm.24.3.192fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.21859/ajcm.24.3.192
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1558-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498678
dc.description.abstractسابقه و هدف: درد یک شکایت شایع پس از اعمال جراحی می باشد  که  استفاده از ضد دردها قبل از ترومای جراحی ممکن است در پیشگیری از افزایش حساسیت محیطی و مرکزی مؤثر باشد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر پیشگیرانه ایبوپروفن و سلکوکسیب برکاهش درد و مصرف مسکن پس از اعمال جراحی  پایین شکم در بیماران  دارای اعتیاد به مواد مخدر است.   مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 114 بیمار معتاد به مواد مخدر کاندید جراحی پایین شکم پس از کسب رضایت آگاهانه به طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند. یک ساعت قبل از عمل توسط پرستاری که این داروها را درکپسول قرارداده بود، به بیماران در گروه اول 200 میلی گرم سلکوکسیب خوراکی و به گروه دوم 400 میلی گرم ایبوپروفن خوراکی و به گروه سوم پودر نشاسته به عنوان دارونما داده شد. میزان درد در فواصل یک و شش ساعت بعد از عمل توسط خط کش ده سانتی متری با مقیاس اندازه گیری درد به روش VAS ثبت شد و مقدار مخدر مصرفی پس ازعمل نیز ثبت گردید. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمونهای آماری مربوطه و توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: در یک ساعت پس از عمل، میانگین نمره درد در بین سه گروه مورد  مطالعه اختلاف معنی دار نداشت اما میانگین نمره درد در شش ساعت پس از عمل در هردوگروه مصرف کننده ایبوپروفن وسلکوکسیب در مقایسه با پلاسبو پایین‌تر بود (001/0P=)، (005/0P=). تهوع و استفراغ بعد از عمل در سه گروه تفاوت معناداری نداشت. نتیجه‌گیری: علیرغم تفاوت معنی دار نمره درد در سه گروه، دوز مخدر مصرفی بین گروه‌های مورد مطالعه تفاوت معنی داری نداشت. بنابراین، در بیماران معتاد به مواد مخدر، تجویز پیشگیرانه داروهای ضد التهاب غیر استروییدی تاثیری نخواهد داشت.fa_IR
dc.format.extent666
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.21859/ajcm.24.3.192
dc.subjectدردfa_IR
dc.subjectایبوپروفنfa_IR
dc.subjectسلکوکسیبfa_IR
dc.subjectجراحی شکمfa_IR
dc.subjectاعتیاد به موادمخدرfa_IR
dc.subjectسایر تخصص هاي بالينيfa_IR
dc.titleمقایسه اثر پیشگیرانه ایبوپروفن و سلکوکسیب در تسکین دردهای پس از عمل جراحی پایین شکم در بیماران معتاد به مواد مخدرfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.citation.volume24
dc.citation.issue3
dc.citation.spage192
dc.citation.epage198


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد