نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorحمزه پور قرخبلاغ, منیژهfa_IR
dc.contributor.authorبهمن زاده, مریمfa_IR
dc.contributor.authorلاهوتیان, حسینfa_IR
dc.contributor.authorمهدی نژادیانی, شایستهfa_IR
dc.contributor.authorعلیزاده, زهرهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:26:33Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:26:33Z
dc.date.available1399-08-22T00:26:33Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:26:33Z
dc.date.issued2017-09-01en_US
dc.date.issued1396-06-10fa_IR
dc.identifier.citationحمزه پور قرخبلاغ, منیژه, بهمن زاده, مریم, لاهوتیان, حسین, مهدی نژادیانی, شایسته, علیزاده, زهره. (1396). اثر ویتامین E و آستازانتین بر ساختمان بافتی غدد ضمیمه دستگاه تناسلی در رت های نر دیابتی شده. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 24(2), 119-125. doi: 10.21859/hums-24025fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.21859/hums-24025
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1500-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498577
dc.description.abstractمقدمه: استرس اکسیداتیو و تغییر در ظرفیت آنتی اکسیدانی از جمله عوامل مؤثر در پاتوژنز دیابت هستند. ویتامین E و آستازانتین آنتی اکسیدان های قوی هستند و در کاهش استرس اکسیداتیو مؤثر می‌باشند. این مطالعه تأثیر ویتامین E و آستازانتین را بر ساختار بافتی پروستات، سمینال وزیکول و اپیدیدیم موش‌های دیابتی بررسی می‌کند. روش کار: در این مطالعه تجربی 28 سر موش صحرایی نر به چهار گروه کنترل دریافت کننده روغن سویا، گروه دیابتی دریافت کننده روغن سویا و گروه دیابتی دریافت کننده ویتامین E و گروه دیابتی و دریافت کننده‌ی آستازانتین تقسیم شدند. جهت ایجاد دیابت، استرپتوزوتوسین (Streptozotocin) به میزان mg/Kg 55 به صورت داخل صفاقی تزریق شد. گروه درمان، ویتامین E به میزان mg/kg 72/0 و استازانتین mg/kg 720 به مدت 50 روز دریافت نمودند. غدد پروستات، سمینال وزیکول و اپیدیدیم با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: در پروستات ارتفاع اپی تلیوم غدد در گروه دیابتی کاهش (05/0 > P) و در گروه‌های تیمار شده افزایش نشان داد (05/0 > P). قطر آسینی ها نیز در گروه دیابتی افزایش و در گروه‌های تیمار با استازانتین کاهش معنی دار نشان داد (05/0 < P). در اپی دیدیم ارتفاع اپی تلیوم در گروه دیابتی افزایش (05/0 < P) و در گروه‌های تیمار شده کاهش نشان داد. در سمینال وزیکول ارتفاع اپی تلیوم و قطر هسته در گروه دیابتی کاهش یافته بود (05/0 < P). ویتامین E و استازانتین نیز موجب کاهش این پارامترها شدند (05/0 > P). نتیجه گیری: استازانتین و ویتامین E می‌توانند موجب بهبود تغییرات بافتی ناشی از دیابت در اپی دیدیم و پروستات شوند.fa_IR
dc.format.extent595
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.21859/hums-24025
dc.subjectدیابت شیرینfa_IR
dc.subjectپروستاتfa_IR
dc.subjectسمینال وزیکولfa_IR
dc.subjectاستازانتینfa_IR
dc.subjectویتامین Efa_IR
dc.subjectموشfa_IR
dc.subjectسایر تخصص هاي بالينيfa_IR
dc.titleاثر ویتامین E و آستازانتین بر ساختمان بافتی غدد ضمیمه دستگاه تناسلی در رت های نر دیابتی شدهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.citation.volume24
dc.citation.issue2
dc.citation.spage119
dc.citation.epage125


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد