اثر ویتامین E و آستازانتین بر ساختمان بافتی غدد ضمیمه دستگاه تناسلی در رت های نر دیابتی شده

Abstract

مقدمه: استرس اکسیداتیو و تغییر در ظرفیت آنتی اکسیدانی از جمله عوامل مؤثر در پاتوژنز دیابت هستند. ویتامین E و آستازانتین آنتی اکسیدان های قوی هستند و در کاهش استرس اکسیداتیو مؤثر می‌باشند. این مطالعه تأثیر ویتامین E و آستازانتین را بر ساختار بافتی پروستات، سمینال وزیکول و اپیدیدیم موش‌های دیابتی بررسی می‌کند. روش کار: در این مطالعه تجربی 28 سر موش صحرایی نر به چهار گروه کنترل دریافت کننده روغن سویا، گروه دیابتی دریافت کننده روغن سویا و گروه دیابتی دریافت کننده ویتامین E و گروه دیابتی و دریافت کننده‌ی آستازانتین تقسیم شدند. جهت ایجاد دیابت، استرپتوزوتوسین (Streptozotocin) به میزان mg/Kg 55 به صورت داخل صفاقی تزریق شد. گروه درمان، ویتامین E به میزان mg/kg 72/0 و استازانتین mg/kg 720 به مدت 50 روز دریافت نمودند. غدد پروستات، سمینال وزیکول و اپیدیدیم با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: در پروستات ارتفاع اپی تلیوم غدد در گروه دیابتی کاهش (05/0 > P) و در گروه‌های تیمار شده افزایش نشان داد (05/0 > P). قطر آسینی ها نیز در گروه دیابتی افزایش و در گروه‌های تیمار با استازانتین کاهش معنی دار نشان داد (05/0 < P). در اپی دیدیم ارتفاع اپی تلیوم در گروه دیابتی افزایش (05/0 < P) و در گروه‌های تیمار شده کاهش نشان داد. در سمینال وزیکول ارتفاع اپی تلیوم و قطر هسته در گروه دیابتی کاهش یافته بود (05/0 < P). ویتامین E و استازانتین نیز موجب کاهش این پارامترها شدند (05/0 > P). نتیجه گیری: استازانتین و ویتامین E می‌توانند موجب بهبود تغییرات بافتی ناشی از دیابت در اپی دیدیم و پروستات شوند.