| dc.contributor.author | احمدی زاد, سجاد | fa_IR |
| dc.contributor.author | رشیدی, حسنا | fa_IR |
| dc.contributor.author | کرمی, سجاد | fa_IR |
| dc.contributor.author | امانی, مجید | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-22T00:26:23Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-12T00:26:23Z | |
| dc.date.available | 1399-08-22T00:26:23Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-12T00:26:23Z | |
| dc.date.issued | 2013-12-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1392-09-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | احمدی زاد, سجاد, رشیدی, حسنا, کرمی, سجاد, امانی, مجید. (1392). بررسی سطح سرمی بازدارنده فعال کننده پلاسمینوژن-1 (PAI-1) در پاسخ به یک ماه ترکیب تمرین استقامتی و مصرف ویتامین E. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 20(3), 247-255. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2588-722X | |
| dc.identifier.issn | 2588-7238 | |
| dc.identifier.uri | http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-131-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498559 | |
| dc.description.abstract | مقدمه و هدف: بازدارنده فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (Plasminogen Activator Inhibitor-1 PAI-1) یکی از مهمترین تنظیم کننده های فیبرینولیز در عروق آسیب دیده است و در پاتوژنز ترومبوز آنها درگیر است. هدف مطالعه حاضر تعیین تأثیر یکماه تمرین استقامتی و مصرف ویتامین E بر بازدارنده فعال‌کننده پلاسمینوژن نوع 1 است. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی 30 دانشجوی دختر سالم غیر فعال بطور داوطلب انتخاب و بطور تصادفی به سه گروه تمرین با ویتامین (تمرین استقامتی به همراه مصرف IU/day400 ویتامین E)، گروه ویتامین (تنها مصرف IU/day400 ویتامین E) و گروه کنترل (بدون فعالیت و بدون مصرف ویتامین E) تقسیم شدند. تمرین استقامتی شامل 4 هفته دویدن روی نوار گردان و 3 روز در هفته بود که در هفته اول شدت تمرین 65% ضربان قلب بیشینه و مدت 30 دقیقه در هر جلسه و پس از آن هر هفته 5 درصد به شدت و 5 دقیقه به مدت تمرین اضافه می شد. جهت بررسی تغییرات آنتی ژن PAI-1 دو نمونه خونی قبل و 48 ساعت پس از تمرین گرفته شد. نتایج: بعد از چهار هفته تمرین، سطوح PAI-1 در گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (P≤0.05) درحالیکه PAI-1 به ترتیب در گروه تمرین با ویتامین، کاهش و در گروه ویتامین، افزایش یافت اما این تغییرات معنی دار نبودند. تغییرات PAI-1 در پاسخ به 4 هفته تمرین بین سه گروه بطور معنی داری متفاوت بود (P≤0.05) اما آنالیز آماری نشان داد که تفاوت مشاهده شده ناشی از تفاوت در سطوح استراحتی PAI-1 می باشد. نتیجه نهایی: بر اساس یافته های مطالعه حاضر این احتمال وجود دارد که ترکیب مصرف ویتامین E و تمرین استقامتی منظم و همچنین مصرف ویتامین E به تنهایی از طریق کاهش و یا جلوگیری از افزایش سطوح آنتی ژن PAI-1 باعث بهبود سیستم فیبرینولیز شود. | fa_IR |
| dc.format.extent | 228 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی همدان | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله پزشكي باليني ابن سينا | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Avicenna Journal of Clinical Medicine | en_US |
| dc.subject | بازدارنده فعال کننده پلاسمینوژن نوع 1 | fa_IR |
| dc.subject | تمرین استقامتی | fa_IR |
| dc.subject | ویتامین E | fa_IR |
| dc.subject | سایر تخصص هاي باليني | fa_IR |
| dc.title | بررسی سطح سرمی بازدارنده فعال کننده پلاسمینوژن-1 (PAI-1) در پاسخ به یک ماه ترکیب تمرین استقامتی و مصرف ویتامین E | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.citation.volume | 20 | |
| dc.citation.issue | 3 | |
| dc.citation.spage | 247 | |
| dc.citation.epage | 255 | |
