نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبهرامی مقدم, مریمfa_IR
dc.contributor.authorحاجیلویی, مهردادfa_IR
dc.contributor.authorفلاح, محمدfa_IR
dc.contributor.authorمقصود, امیرحسینfa_IR
dc.contributor.authorمتینی, محمدfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:25:21Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:25:22Z
dc.date.available1399-08-22T00:25:21Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:25:22Z
dc.date.issued2018-09-01en_US
dc.date.issued1397-06-10fa_IR
dc.identifier.citationبهرامی مقدم, مریم, حاجیلویی, مهرداد, فلاح, محمد, مقصود, امیرحسین, متینی, محمد. (1397). شیوع سرمی هیداتیدوز در مراجعه‌کنندگان به مراکز بهداشتی- درمانی شهر همدان در سال 1396. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 25(2), 99-104. doi: 10.21859/ajcm.25.2.99fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.21859/ajcm.25.2.99
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1752-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498457
dc.description.abstractسابقه و هدف: هیداتیدوز یکی از مهم‌ترین عفونت‌های کرمی مشترک انسان و حیوان است که در مناطق اندمیک یک معضل بهداشتی- اقتصادی می‌باشد. در این ارتباط، هدف از مطالعه حاضر برآورد میزان خطر آلودگی به هیداتیدوز و مواجهه با انگل در شهر همدان است. مواد و روش‌‌ها: مطالعه توصیفی- مقطعی حاضر در ارتباط با 1000 نفر از مراجعه‌کنندگان به مراکز بهداشتی- ‌درمانی همدان در سال 1396 صورت گرفت. پس ‌از نمونه‌برداری و ثبت اطلاعات جمعیت‌شناختی، نمونه‌ها از ‌نظر وجود آنتی‌بادی IgG (Immunoglobulin G) ضد ‌اکینوکوکوس با استفاده از روش الایزا مورد سنجش قرار گرفتند. تجزیه‌‌ و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌ دقیق Fisher انجام شد. یافته‌ها: از مجموع شرکت‌کنندگان در این مطالعه، چهار نفر (4/0 درصد) دارای آنتی‌بادی ضد اکینوکوکوس بودند که از این تعداد دو نفر زن و دو نفر مرد بودند. همچنین از افراد سرم مثبت دو نفر در روستا و دو نفر در شهر سکونت داشتند. لازم به ذکر است که 1/99 درصد از شرکت‌کنندگان در مطالعه از بیماری کیست هیداتید آگاهی نداشتند. از سوی دیگر، سه نفر از افراد سرم مثبت در میان گروه‌هایی بودند که سابقه تماس با سگ داشتند (3/29 درصد) و سبزیجات خام مصرفی خود را فقط با آب شستشو می‌دادند (2/36 درصد). نتیجه‌گیری: شیوع سرمی هیداتیدوز در افراد تحت مطالعه در این منطقه از شیوع کمتری نسبت به سایر مناطق کشور برخوردار است؛ اما با ‌توجه به بومی‌بودن این عفونت در منطقه و اهمیت بهداشتی و ‌اقتصادی آن، اجرای برنامه‌های کنترل و پیشگیری از عفونت می‌تواند کمک شایانی به کنترل و کاهش آلودگی به این عفونت در کشور نماید.fa_IR
dc.format.extent210
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.21859/ajcm.25.2.99
dc.subjectاکینوکوکوس گرانولوزوسfa_IR
dc.subjectکیست هیداتیدfa_IR
dc.subjectهمه‌گیر‌شناسی سرمیfa_IR
dc.subjectسایر تخصص هاي بالينيfa_IR
dc.titleشیوع سرمی هیداتیدوز در مراجعه‌کنندگان به مراکز بهداشتی- درمانی شهر همدان در سال 1396fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه انگل‌شناسی و قارچ‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume25
dc.citation.issue2
dc.citation.spage99
dc.citation.epage104


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد