نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorاسدی, محمدرضاfa_IR
dc.contributor.authorحاج ولیئی, غلامرضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:25:11Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:25:11Z
dc.date.available1399-08-22T00:25:11Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:25:11Z
dc.date.issued2019-09-01en_US
dc.date.issued1398-06-10fa_IR
dc.identifier.citationاسدی, محمدرضا, حاج ولیئی, غلامرضا. (1398). گزارش موردی از تأثیر فیزیوتراپی بر اختلالات مفصل گیجگاهی فکی به دنبال شکستگی سمفیزیس استخوان مندیبل. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 26(2), 125-130. doi: 10.29252/ajcm.26.2.125fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.29252/ajcm.26.2.125
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1921-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498437
dc.description.abstractسابقه: اختلال در مفصل گیجگاهی فکی (TMJ: Temporomandibular Joint) به دنبال شکستگی استخوان مندیبل می‌تواند موجب محدودیت حرکتی دهان به‌ویژه در بازشدن، آتروفی عضلات و درد شود. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر روش‌های موبیلیزاسیون دستی همراه با سایر مدالیتی‌های فیزیوتراپی بر بهبود عملکرد مفصل TM در یک بیمار با شکستگی سمفیزیس استخوان مندیبل انجام شد. معرفی بیمار: بیمار دختری 16 ساله بود که با محدودیت حرکتی و درد شدید در ناحیه فک که موجب ناتوانی بیمار در بازکردن دهان شده بود به کلینیک فیزیوتراپی بیمارستان بعثت دانشگاه علوم پزشکی همدان مراجعه نموده بود. بیمار یک ماه قبل در اثر شکستگی در ناحیه سمفیزیس استخوان مندیبل تحت جراحی باز برای جااندازی و ثابت‌کردن محل شکستگی قرار گرفته بود. شدت درد بیمار توسط VAS (Visual Analog Scale) و حداکثر باز‌شدن دهان از طریق اندازه‌گیری فاصله بین لبه دندان‌های پیشین مرکزی در فک بالا و پایین با استفاده از خط‌کش و بر حسب میلی‌متر اندازه‌گیری شد. سپس، پنج جلسه درمان فیزیوتراپی به‌صورت یک روز در میان شامل: TENS (Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation)‌، اولتراسوند، کیسه گرما و روش‌‌های موبیلیزاسیون دستی میتلند (Maitland) برای هر دو مفصل TM انجام شد. پس از پنج جلسه فیزیوتراپی، درد بیمار به‌طور قابل‌توجهی کاهش یافت و حداکثر باز‌شدن دهان نیز بهبود یافت. نتیجه‌گیری: مداخلات درمانی فیزیوتراپی شامل مدالیتی‌های فیزیکی همراه با روش‌‌های موبیلیزاسیون دستی می‌توانند یک روش مؤثر در درمان اختلالات مفصل TM پس از شکستگی‌های استخوان مندیبل باشند و موجب بهبود سریع‌تر عملکرد این مفصل ‌شوند.fa_IR
dc.format.extent672
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.29252/ajcm.26.2.125
dc.subjectاختلالات مفصل گیجگاهی فکیfa_IR
dc.subjectدرمان‌های دستیfa_IR
dc.subjectمدالیتی‌های فیزیوتراپیfa_IR
dc.subjectفيزيوتراپيfa_IR
dc.titleگزارش موردی از تأثیر فیزیوتراپی بر اختلالات مفصل گیجگاهی فکی به دنبال شکستگی سمفیزیس استخوان مندیبلfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeگزارش مورديfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume26
dc.citation.issue2
dc.citation.spage125
dc.citation.epage130


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد