نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمنصوری, سیروانfa_IR
dc.contributor.authorفلاح, محمدfa_IR
dc.contributor.authorمقصود, امیرحسینfa_IR
dc.contributor.authorمتینی, محمدfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:25:08Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:25:08Z
dc.date.available1399-08-22T00:25:08Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:25:08Z
dc.date.issued2019-09-01en_US
dc.date.issued1398-06-10fa_IR
dc.identifier.citationمنصوری, سیروان, فلاح, محمد, مقصود, امیرحسین, متینی, محمد. (1398). سرواپیدمیولوژی توکسوکاریازیس در کودکان 12-2 سال مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر کرمانشاه در سال 1397. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 26(2), 99-104. doi: 10.29252/ajcm.26.2.99fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.29252/ajcm.26.2.99
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1917-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498433
dc.description.abstractسابقه و هدف: توکسوکاریازیس (Toxocariasis) یکی از عفونت‌های مشترک بین انسان و حیوان می‌باشد که با توجه به بومی‌بودن آن در کشور و منطقه می‌تواند به‌عنوان یک مشکل بهداشتی در گروه‌های آسیب‌پذیر محسوب گردد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف برآورد میزان خطر آلودگی به توکسوکارا کنیس و مواجهه با انگل آن در کودکان انجام شد. مواد و روش‌‌ها: مطالعه توصیفی- مقطعی حاضر در ارتباط با 621 کودک 12-2 ساله مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر کرمانشاه انجام شد. پس از نمونه‌برداری و ثبت ویژگی‌های جمعیت‌شناختی، نمونه‌ها از نظر وجود آنتی‌بادی IgG ضد توکسوکارا کنیس با استفاده از روش الایزا مورد سنجش قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون دقیق فیشر انجام شد. یافته‌ها: از میان 621 نمونه‌ سرم که در این مطالعه مورد آزمایش قرار گرفتند، هشت نمونه (3/1 درصد) از نظر وجود آنتی‌بادی ضد توکسوکارا کنیس مثبت بودند که از این تعداد‌، پنج نفر پسر و سه نفر دختر بودند و تمامی آن‌ها در مناطق شهری سکونت داشتند. هیچ‌یک از این افراد سابقه خاک‌خواری، لمس و بازی با سگ را نداشتند و تنها در محل زندگی یک کودک، سگ نگهداری می‌شد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان دادند که میزان شیوع سرمی آلودگی به توکسوکاریازیس در کودکان مورد بررسی نسبتاً پایین است؛ هرچند که تأیید‌کننده برقراری چرخه انتقال انگل در منطقه می‌باشد؛ از این رو با توجه به اهمیت بهداشتی آن، تدوین و اجرای راه‌کارهایی به‌منظور کنترل و پیشگیری از این عفونت در میزبانان نهایی انگل جهت کاهش هرچه بیشتر عفونت‌های انسانی، لازم و ضروری به ‌نظر می‌رسد.fa_IR
dc.format.extent894
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.29252/ajcm.26.2.99
dc.subjectتوکسوکاریازیسfa_IR
dc.subjectتوکسوکارا کنیسfa_IR
dc.subjectسرواپیدمیولوژیfa_IR
dc.subjectانگل شناسي و قارچ شناسی پزشكيfa_IR
dc.titleسرواپیدمیولوژی توکسوکاریازیس در کودکان 12-2 سال مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر کرمانشاه در سال 1397fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentداﻧﺸﯿﺎر، ﮔﺮوه انگل‌شناسی و قارچ‌شناسی، داﻧﺸﮑﺪه ﭘﺰﺷﮑﯽ، داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻫﻤﺪان، ﻫﻤﺪان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume26
dc.citation.issue2
dc.citation.spage99
dc.citation.epage104


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد