ارزیابی پیامد بیماران با نشانگان تغذیه مجدد بستری در بخش مراقبت‌های ویژه

Abstract

سابقه و هدف: نشانگان تغذیه مجدد (RFS: Re-feeding Syndrome) شامل: اختلال الکترولیتی شدید و ناهنجاری‎های متابولیکی پس از شروع تغذیه مجدد در افرادی است که یک دوره طولانی را بدون غذا گذرانده‌اند. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه آینده‌نگر طی نیمسال اول سال 1396 سطح سرمی فسفر، منیزیم و پتاسیم بیماران بالای 18 سالی که به مدت بیش از 48 ساعت در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌های طالقانی و امام ارومیه بستری شده و NPO (Nil per Os) بودند و تحت حمایت تغذیه‌ای قرار گرفتند در روز اول، سوم و هفتم بستری اندازه‌گیری و ثبت شد و در نهایت فراوانی نشانگان تغذیه مجدد و هیپوفسفاتمی، هیپومنیزیمی و هیپوکالمی و پیامد کوتاه‌مدت بیماران مورد مقایسه قرار گرفت. بیماران با نارسایی حاد و مزمن کلیه، سرطان، مشکلات قبلی گوارشی، کبدی و اختلالات الکترولیتی به‌هنگام پذیرش از مطالعه کنار گذاشته شدند. یافته‌ها: میانگین طول مدت بستری بیماران در ICU (Intensive Care Unit) 35 روز و میانگین طول مدت تهویه مکانیکی 5/28 روز به‌دست آمد. فراوانی مرگ و میر بیماران نیز ۹۶/۳۶ درصد (۹۵ نفر) بود. همچنین فراوانی نشانگان تغذیه مجدد 23/13 درصد، هیپوفسفاتمی ۷/۲۵ درصد، هیپوکالمی ۴/۲۱ درصد و هیپومنیزیمی ۷/۳۷ درصد به‌دست آمد. شایان ذکر است که بین شاخص توده بدنی، طول مدت تهویه مکانیکی و بستری در بخش مراقبت‌های ویژه و مرگ و میر بیماران با نشانگان تغذیه مجدد و بدون آن تفاوت آماری معناداری وجود داشت (05/0P<). نتیجه‌گیری: فراوانی به‌دست‌آمده برای اختلالات الکترولیتی در دوره شروع تغذیه‌ مجدد در مقایسه با مطالعات مشابه با وجود تفاوت‌های موجود و پیامدهای ناشی از RFS در بازه قابل قبولی قرار داشت.