مقایسه اثربخشی داروی سیتی‌کولین با دارونما در درمان بیماران مبتلا به سکته مغزی

Abstract

سابقه و هدف: برخی از مطالعات نشان داده‏اند که مصرف سیتی‏کولین توسط بیماران استروک نتایج سودمندی را به همراه داشته است؛ با این حال هنوز اختلاف نظر در این زمینه وجود دارد. در این ارتباط، هدف از انجام مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی سیتی‏کولین با دارونما در بیماران سکته مغزی حاد می‌باشد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی- تصادفی 160 بیمار با تشخیص استروک هموراژیک و ایسکمیک حاد به‌طور تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. گروه مداخله علاوه بر درمان استاندارد، یک گرم سیتی‏کولین تزریقی روزانه را به مدت 10 روز دریافت کردند. شدت بیماری در زمان شروع با استفاده از روش‌NIHSS (National Institutes of Health Stroke Scale) و پیامد بیماری از طریق روش‌های mRS (Modified Rankin Scale) و BI (Barthel Index) در روزهای اول، دهم و نودم ارزیابی گردیدند. در نهایت، نتایج با استفاده از نرم‌افزار stata تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: هر دو گروه از نظر جنسیت، میانگین سنی، افزایش فشار خون، ابتلا به دیابت، مصرف سیگار، هایپرلیپیدیمی و میزان مرگ و میر پس از سکته اختلاف معناداری نداشتند (05/0P>). صرف‌نظر از نوع استروک، شدت بیماری با گذشت زمان در هر دو گروه کاهش پیدا کرد؛ اما در پایان مطالعه (در روز نودم) گروه مداخله شدت بیماری کمتری داشت (05/0>‌P)‌‌. لازم به ذکر است که در بیماران استروک ایسکمیک در روز نودم شدت بیماری با اختلاف معناداری در گروه مداخله کمتر بود (05/0>‌P). نتیجه‌گیری: با وجود اینکه مصرف سیتی‏کولین در کوتاه‌مدت اثرات قابل توجهی در سیر بیماری نداشته است؛ اما در درازمدت اثرات سودمندی در بهبود بیماران و افزایش کارایی آن‌ها به‌ویژه در بیماران استروک ایسکمیک را نشان می‌دهد.