ارزیابی درمان6 بیمار دارای فیلتر وناکاوا دائمی جهت پیشگیری از امبولی ریوی

Abstract

مقدمه و هدف: ترومبوامبولی وریدی (VTE) یکی از علل اصلی ناخوشی و مرگ ومیر در ایالت متحده امریکا محسوب میشود و خود شامل دو طیف بیماری به نام ترومبوز ورید های عمقی (DVT) و امبولی ریوی (PE) میباشد. دراکثر موارد جهت درمان از داروهای ضد انعقاد استفاده میشود که نسبت به سایر روشها ارجحیت دارد. در مواردی که استفاده از داروهای ضد انعقاد با ریسک بالا همراه باشد و یا کنترااندیکه باشد ویا مواردیکه علیرغم استفاده از داروهای ضد انعقاد با دوز کافی بروز ترومبوامبولی وریدی مجدد داشته باشیم ، از روش دیگری به نام فیلتر وناکاوا استفاده میشودکه به عنوان یک روش درمانی موثر در پیشگیری از بروز امبولی ریوی تهدید کننده حیات بکار میرود. این مطالعه با هدف ارزیابی درمان 6 بیماردارای فیلتر واناکاوا دایمی جهت پیشگیری از آمبولی ریوی پس ازطی یک دوره 6 ماهه انجام گردید. روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی 6 بیمار که تحت جراحی گذاشتن فیلتر قرار گرفته بودند، پس از 6 ماه پیگیری شدند. بیماران از لحاظ بروز امبولی و DVT مجدد، وجود ادم، واریس ، زخم ، خونریزی ، جابجایی و شکستگی فیلتر و موارد مرگ ومیر تحت معاینه و بررسی قرار گرفتند. اطلاعات توسط نرم افزار اماری spssv17 و استفاده از آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی انالیز گردید. نتایج: میانگین سنی بیماران 58.6 سال بود.توزیع جنسی در بیماران یکسان بود. علت مراجعه در کلیه موارد ترومبوز در وریدهای عمقی بوده است. از نظر اقدام تشخیصی در کلیه بیماران سونوگرافی داپلر وریدی و شریانی انجام گرفت.در 66.66% موارد داروی ضد انعقاد قبل از عمل استفاده شد. درتمامی بیماران نحوه قراردادن فیلتر از راه پرکوتانئوس بوده است. در پیگیری 6 ماه بعد 5 بیمار از نظر وجود علائم به نفع امبولی و DVT ،زخم ، وریدهای واریسی و ادم، تحت معاینه قرار گرفتند که این عوارض در هیچکدام از بیماران دیده نشد. همچنین بیماران از نظر جابجایی ،شکستگی، انسداد فیلتر نیز تحت بررسی قرار گرفتند که هیچکدام از عوارض مشاهده نشد. در مجموع یک مورد مرگ ومیر گزارش شد که بدلیل نارسایی تنفسی ناشی از انسفالوپاتی بدنبال انوریسم مغزی بوده است .در طول مدت بستری پس از عمل هیچگونه عوارض بدنبال قراردادن فیلتر مشاهده نشد. نتیجه نهایی: علیرغم این نکته که فیلتر در دراز مدت ریسک مجدد را افزایش میدهد ، اما بدلیل عدم تاثیر در افزایش مورتالیتی و کاهش قابل ملاحظه میزان بروز امبولی ریوی میتواند به عنوان درمان موثر و سودمند دربیماران با کنترااندیکاسیون استفاده ازضدانعقاد و بخصوص در بیماران دچار کانسرونیز بدنبال جراحی ماژور در بیماران دچار تروما مورد استفاده قرار گیرد.