نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorپورشانظری, علی اصغرfa_IR
dc.contributor.authorحسن شاهی, غلامحسینfa_IR
dc.contributor.authorمحققی, عذراfa_IR
dc.contributor.authorسلطانپور, نرگسfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:22:42Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:22:43Z
dc.date.available1399-08-22T00:22:42Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:22:43Z
dc.date.issued2008-09-01en_US
dc.date.issued1387-06-11fa_IR
dc.identifier.citationپورشانظری, علی اصغر, حسن شاهی, غلامحسین, محققی, عذرا, سلطانپور, نرگس. (1387). نقش استروژن بر روی حساسیت بارورفلکس از طریق سیستم اتونومیک در موش های صحرایی نر. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 15(2), 11-18.fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-364-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498183
dc.description.abstractمقدمه و هدف: مطالعات نشان می دهند که استروژن نقش حفاظتی قلبی عروقی مهمی را ایفا می کند. هسته (NTS) محل اصلی ختم پایانه های آوران گیرنده های فشار در ساقه مغز بوده و از نواحی است که در تنظیم عملکرد قلب وگردش ‌خون سهم به ‌سزایی دارد. برای شناسایی مکانیسم اثر استروژن در تحقیق جاری نقش استروژن از طریق سیستم اتونومیک در هسته دسته منزوی بررسی گردید. روش کار: مطالعه‌ی حاضر از نوع مداخله ای – تجربی می‌باشد که برروی 32 سر موش صحرایی صورت گرفت. موش‌های نر ابتدا تحت القای بیهوشی، کپسول‌گذاری شدند، و پس از طی شدن دو هفته ریکاوری، مجددا پس از القای بیهوشی و انتوباسیون تراشه، ورید و شریان فمورال به ترتیب جهت تزریق فنیل افرین و جهت ثبت فشار متوسط شریانی و ضربان قلب کانول‌گذاری گردیدند، سپس درهسته NTS‌ داروهای آتروپین و پروپرانولول و سالین تزریق شدند (Micro injection). در این مطالعه تغییرات ضربان قلب (DHR) و تغییرات فشار متوسط شریانی (DMAP) قبل و بلافاصله پس از تزریق فنیل‌افرین ثبت گردید. جهت ارزیابی عملکرد بارورسپتورها از ایندکس (ΔHR/ΔMAP) BRS استفاده شد. برای مقایسه حساسیت بارورفلکس ها (BRS) از آزمونهای t-test و آنالیز واریانس استفاده گردید. نتایج: استروژن در شرایط حاد افزایش فشار، سبب افزایش پاسخ برادیکاری و مهار افزایش فشار متوسط شریانی می‌شود. به ‌طوری که پس از تزریق فنیل‌افرین، تغییرات ضربان قلب (DHR) در گروه دریافت‌کننده استروژن نسبت به گروه شاهد با تفاوت معنی‌دار آماری کاهش نشان داد (P<0.05). تغییرات فشار متوسط شریانی (DMAP) در این‌حالت، درگروه دریافت‌کننده استروژن نسبت به‌ گروه شاهد با تفاوت معنی‌دار آماری کاهش نشان داد BRS (P<0.01) در گروه دریافت کننده استروژن با تفاوت معنی دار آماری (P<0.01) نسبت به گروه شاهد افزایش یافت. BRS هم در گروه شاهد و هم دریافت کننده استروژن پس از تزریق آتروپین نسبت به حالت تزریق پروپرونولول و سالین با تفاوت معنی‌دار آماری (P<0.01) کاهش نشان داد. نتیجه نهایی: باتوجه به ‌نتایج این‌مطالعه استروژن سبب افزایش‌حساسیت رفلکس برادیکاردی و مهار افزایش فشار متوسط شریانی می‌شود و از آنجا که میکرواینجکشن آتروپین در مقایسه با پروپرانولول در NTS بطور قابل توجهی حساسیت بارورفلکس را کاهش می دهد، بنابراین احتمال می رود که سیستم پاراسمپاتیک در تنظیم کنترل قلبی عروقی NTS بیشتر از سیستم سمپاتیک درگیر بوده باشد .fa_IR
dc.format.extent370
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.subjectآتروپینfa_IR
dc.subjectاستروژنfa_IR
dc.subjectبارورفلکسfa_IR
dc.subjectپروپرانولولfa_IR
dc.subjectهسته دسته منزویfa_IR
dc.subjectسایر تخصص هاي بالينيfa_IR
dc.titleنقش استروژن بر روی حساسیت بارورفلکس از طریق سیستم اتونومیک در موش های صحرایی نرfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume15
dc.citation.issue2
dc.citation.spage11
dc.citation.epage18


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد