نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorیزدانفر, آمنهfa_IR
dc.contributor.authorپیردهقان, آذرfa_IR
dc.contributor.authorابراهیمی, بهارهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:21:59Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:21:59Z
dc.date.available1399-08-22T00:21:59Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:21:59Z
dc.date.issued2018-12-01en_US
dc.date.issued1397-09-10fa_IR
dc.identifier.citationیزدانفر, آمنه, پیردهقان, آذر, ابراهیمی, بهاره. (1397). مقایسه اثربخشی درمان ترکیبی NBUVB همراه با پماد موضعی تاکرولیموس0/1 درصد و روش NBUVB به‌تنهایی در درمان ویتیلیگو. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 25(3), 127-133. doi: 10.21859/ajcm.25.3.127fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.21859/ajcm.25.3.127
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1770-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498101
dc.description.abstractسابقه و هدف: ویتیلیگو نوعی اختلال دپیگمانتاسیون مولتی‌فاکتوریال وابسته به فاکتورهای ژنتیکی و غیرژنتیکی است. این اختلال حاصل فقدان عملکرد ملانوسیت‌های پوستی می‌باشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان ترکیبی NB-UVB (Narrow Band-Ultraviolet B) همراه با پماد موضعی تاکرولیموس 1/0 درصد و روش NBUVB به‌تنهایی در درمان ویتیلیگو انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور، 60 ضایعه قرینه و دوطرفه متعلق به 30 بیمار مبتلا به ویتیلیگو انتخاب شد و بیماران به‌صورت تصادفی به دو گروه درمانی تقسیم گردیدند. برای گروه مداخله با 30 ضایعه، فتوتراپی با استعمال پماد موضعی تاکرولیموس 1/0 درصد و برای گروه کنترل با 30 ضایعه قرینه و ضایعات گروه مداخله، فتوتراپی با پماد اوسرین (پلاسبو) تجویز گردید. در هر دو گروه در ابتدای درمان، یک ماه و نیم و سه ماه پس از آن اندازه ضایعات از طریق فتوگرافی و میزان رپیگمانتاسیون با استفاده از سیستم امتیازدهی VASI (Visual Approach Slope Indicator) مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج در چک‌لیست ثبت شد. در ادامه، داده‌های گردآوری‌شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 60/31 سال بود و 18 نفر از آن‌ها (60 درصد) زن و 12 نفر (40 درصد) مرد بودند. میانگین و انحراف معیار اندازه ضایعه دپیگمانته در فتوگرافی بیماران دو گروه مداخله و کنترل در ابتدای درمان ضایعه مورد مداخله و کنترل در بدو درمان به‌ترتیب معادل 81/2±41/5 و 82/2±40/5، در یک ماه و نیم پس از درمان به‌ترتیب 77/2±59/4 و 84/2±96/4 و سه ماه پس از درمان معادل 35/2±85/3 و 80/2±66/4 به‌دست آمد (05/0P>). میانگین نمره VASI نیز در گروه مداخله و کنترل در ابتدای درمان به‌ترتیب 51/0±50/0 و 51/0±53/0، یک ماه و نیم پس از درمان به‌ترتیب 44/1±46/1 و 01/1±13/1 و در ماه سوم درمان معادل 57/1±18/2 و 21/1±52/1 گزارش گردید (05/0P>). علاوه‌براین، درصد رپیگمانتاسیون در گروه مداخله و کنترل یک ماه و نیم پس از درمان 25/18 و 12/14 درصد و در ماه سوم درمان 63/30 و 19 درصد به‌دست آمد. نتیجه‌گیری: اگرچه درصد رپیگمانتاسیون ضایعات ویتیلیگو با درمان ترکیبی بیشتر از مونوتراپی بود؛ اما بین دو روش درمانی از نظر درصد رپیگمانتاسیون تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد.fa_IR
dc.format.extent320
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.21859/ajcm.25.3.127
dc.subjectتاکرولیموسfa_IR
dc.subjectفتوتراپیfa_IR
dc.subjectلک و پیسfa_IR
dc.subjectسایر تخصص هاي بالينيfa_IR
dc.titleمقایسه اثربخشی درمان ترکیبی NBUVB همراه با پماد موضعی تاکرولیموس0/1 درصد و روش NBUVB به‌تنهایی در درمان ویتیلیگوfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدستیار گروه پوست، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume25
dc.citation.issue3
dc.citation.spage127
dc.citation.epage133


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد