پیش بینی سازگاری عاطفی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان بر اساس مدل زیستی شخصیت گری

Abstract

سابقه و هدف: یکی از نظریه‌های روانی-عصبی در مورد شخصیت، نظریه حساسیت به تقویت‌گری می‌باشد که این نظریه با تاکید بر سیستم‌های مغزی رفتاری به تبین برخی متغیرهای روانشناختی پرداخته است. لذا، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سیستم-های فعال‌ساز (BAS ) و بازدارنده رفتار (BIA ) با سازگاری اجتماعی، عاطفی و تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش بررسی: از بین دانش آموزان دبیرستانی مشغول به تحصیل سال تحصیلی 1391-1390 شهرستان‌های استان تهران (شهرستان بهارستان و رباط کریم) 332 نفر (166 پسر، 166 دختر) با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و با مقیاس سیستم‌های مغزی رفتاری (کارور و وایت،1994) و مقیاس سازگاری دانش آموزان (سینها و سیگِ، 1993) مورد آزمون قرار گرفتند. داده‌ها با نرم افزار آماریSPSS-17 و روش همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون گام به گام و t مستقل مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: بین سیستم فعال ساز رفتاری (BAS) با سازگاری عاطفی، تحصیلی و سیستم بازدارنده (BIS) با سازگاری اجتماعی رابطه معنی‌داری وجود داشت. نتایج مقایسه سیستم‌های مغزی رفتاری و سازگاری در دو جنس رابطه معنی‌داری را نشان نداد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می‌رسد مولفه‌های زیستی شخصیت و در نهایت سیستم فعال ساز و بازدانده می‌تواند در تبیین برخی از فاکتورهای هیجانی، اجتماعی و تحصیلی مورد توجه قرار گیرد.