تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه‌های بالینی P‌seudomonas aeruginosa و ردیابی ژن AmpC در آنها

Abstract

سابقه و هدف: علیرغم پیشرفت­های ایجاد شده در امر مراقبت بیمارستانی و معرفی طیف گسترده­ای از عوامل ضد میکروبی، باکتری سودوموناس آئروژینوزا هم­چنان از عوامل شایع ایجاد کننده عفونت در بیماران بستری در بخش­های مختلف بیمارستان است. با توجه به مقاومت روزافزون این باکتری به داروهای ضدباکتریایی، اهمیت مقاومت آن دوچندان می­شود. آنزیم AMP-C بتالاکتامازی، از جمله سفالوسپورین­هایی است که بر روی کروموزوم باکتری کد می­شود. در بسیاری از باکتری­ها، القای آنزیم­های AMP-C می­تواند در سطح بالا توسط جهش های فراوان صورت گیرد. در این مقاله ردیابی ژن AMP-C در ایزوله­های بالینی سودوموناس آئروژینوزا گزارش شد. روش بررسی: در این مطالعه، 80 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا از نمونه­های بالینی زخم، پس از تایید هویت ایزوله­ها با تست­های بیوشیمیایی، حساسیت آنتی­بیوتیکی آنها با روش استاندارد دیسک دیفیوژن نسبت به 15 آنتی بیوتیک تعیین شد و در پایان حضور ژن AMP-C با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ردیابی شد. یافته­ها: سویه‌های سودوموناس آئروژینوزا بیشترین مقاومت را به نسبت به سفالوتین (100درصد)، داکسی سایکلین (100 درصد)، سفکسیم (100 درصد)، آموکسی سیلین (100درصد)، آمپی سیلین (100درصد)، آمیکاسین (100درصد) و تری متوپریم (100درصد) نشان دادند. بیشترین حساسیت سویه‌های سودوموناس آئروژینوزا به ترتیب به آنتی­بیوتیک‌های کولیستین (5/67درصد)، جنتامایسین (5/32 درصد)، پیپراسیلین (30درصد)، سیپروفلوکساسین (7/28 درصد)، ایمی پنم (7/18 درصد)، سفتازیدیم (7/13درصد) ،سفتریاکسون (2/11 درصد) و سفوتاکسیم (10 درصد) بود. ژن AMP-C در پنج درصد ایزوله­ها ردیابی شد. نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، در بسیاری از سویه­های سودوموناس آئروژینوزای مورد بررسی، حضور همه ژن­های عامل مقاومت در یک ایزوله مشاهده نشد. بنابراین، می­توان امید داشت که آنزیم­های بتالاکتامازی با حداکثر توان در بیشتر ایزوله­ ها کد نمی­شوند. واژگان کلیدی: ژنAMP-C، مقاومت آنتی بیوتیکی، Pseudomonas aeruginosa، ایزوله بالینی.