بی‌اختیاری ادرار فشاری: مقایسه‌ای بین نتایج روش‌های جراحی کولپوسوسپانسیون برچ و نوار ترانس‌واژینال

Abstract

سابقه و هدف: روش‌های جراحی متعددی برای ترمیم بی‌اختیاری ادرار فشاری در زنان به وجود آمده‌اند. این مطالعه به منظور مقایسۀ کارآیی دو روش متداول کولپوسوسپانسیون برچ و نوار ترانس‌واژینال انجام گرفت. روش بررسی: در این تجربی-کاربردی از سال 1372 الی 1391، 283 زن مبتلا به بی‌اختیاری ادرار فشاری تحت عمل‌های جراحی کولپوسوسپانسیون برچ (157 بیمار) و یا نوار ترانس‌واژینال (126 بیمار) قرار گرفتند. نتایج روش‌های جراحی 6 و 12 ماه پس از جراحی ارزیابی شدند. دویست و شصت و دو بیمار دچار سیستوسل نیز بودند که به صورت هم‌زمان طی روش‌های کولپوسوسپانسیون برچ (157 بیمار) یا نوار ترانس‌واژینال (105 بیمار) ترمیم شدند. یافته‌ها: از 126 بیماری که تحت عمل نوار ترانس‌واژینال قرار گرفتند، 119 بیمار (4/94%) در ماه 6 و 63 بیمار (50%) در ماه 12 خشک بودند. از 157 بیماری که تحت عمل کولپوسوسپانسیون برچ قرار گرفتند، 156 بیمار (4/99%) در ماه 6 و 153 بیمار (5/97%) در ماه 12 خشک بودند. مقایسۀ این دو روش جراحی حاکی از اختلافی معنی‌دار در نتایج به دست آمده، به ویژه در پیگیری ماه 12 داشت (05/0>p). میزان موفقیت ترمیم همزمان سیستوسل در 157 بیمار گروه کولپوسوسپانسیون برچ 100% و در 105 بیمار گروه نوار ترانس‌واژینال 3/93% بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نرخ شکست بالاتر روش نوار ترانس‌واژینال در مطالعۀ حاضر توصیه می‌شود در ترمیم بی‌اختیاری ادرار فشاری از روش کولپوسوسپانسیون برچ استفاده گردد؛ با این مزیت که طی آن جراح می‌تواند به طور هم‌زمان سیستوسل‌های شدید را ترمیم نماید.