اثر بخشی آموزش خود متمایز سازی بر صمیمیت، سازگاری و توانایی ابراز وجود زنان متاهل

Abstract

سابقه و هدف: پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی آموزش خود متمایز سازی بر صمیمیت، سازگاری و ابراز وجود زنان متاهل انجام شد. روش بررسی: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، پیش آزمون –پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه زنان متاهل دارای مدت ازدواج زیر 5 سال و سن بین 20 تا 40 سال شهر تبریز بودند. 30 زن متاهل به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. برای جمع آوری داده­ها در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری از پرسشنامه صمیمیت زناشویی، پرسشنامه سازگاری و پرسشنامه ابراز وجود استفاده شد، سپس گروه آزمایش تحت آموزش مفاهیم خودمتمایزسازی به مدت 18ساعت در 12هفته قرار گرفتند. داده­های به دست آمده با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. یافته­ها: بین گروه آزمایش و گروه کنترل در صمیمیت، سازگاری و توانایی ابراز وجود تفاوت معنی­داری وجود داشت (005/0 >p)، به عبارتی تفاوت بین نمرات دو گروه نشان داد که آموزش خودمتمایز سازی بر صمیمیت، سازگاری و توانایی ابراز وجود زنان متاهل موثر است. نتیجه­گیری: از این تحقیق می­توان نتیجه گرفت که آموزش خودمتمایز سازی برای کاهش مشکلات زناشویی زنان متاهل تاثیر بالایی دارد. این امر اهمیت استفاده از این رویکرد را در برنامه ریزی درمانی و مداخلات بالینی در مورد مشکلات زناشویی نشان می­دهد.