بررسی اثر تحریکات بینایی در بهبود تمیز شنیداری کودکان آموزش‌پذیر سندرم داون شهر تهران

Abstract

سابقه و هدف: علی‌رغم وجود مشکل در پردازش و تمیز شنیداری افراد مبتلا به سندرم داون،این افراد مجهز به سیستم بینایی قوی می‌باشند. جفت شدن فرایندهای بینایی و شنیداری بر طبق crossed modality و نیز تاثیر عملکرد نورون‌های آینه‌ای با توجه به نقش آنها در انتقال معنای حرکت از بینایی به شنیداری، دلایل انتخاب و ارایه محرکات بینایی برای تاثیر گذاری بر مهارت شنیداری در مطالعه حاضر محسوب می‌شوند. روش بررسی: در این پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گیری هدف‌مند و بر اساس تحقیقات مشابه، تعداد 60 فرد مبتلا به سندرم داون آموزش‌پذیر شرکت داده شده و با نمونه‌گیری تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در ابتدا تست تمیز شنیداری man wep از هر دو گروه گرفته شد. به گروه آزمایش، 10 جلسه الگوهای بینایی ارائه و بعد مجدد تست مذکور اجرا شد. پس از گردآوری اطلاعات، در دو سطح توصیفی و استنباطی تحلیل به عمل آمد. یافته‌ها: تحلیل دادهها از طریق t student دو گروه مستقل و وابسته، نشان داد که تحریکات بینایی بر بهبود تمیز شنیداری کودکان سندرم داون موثر خواهند بود (05/0>p).نتیجه‌گیری: این تحقیق نشان میدهد که تحریکات بینایی در کودکان سندرم داون می‌تواند مهارت تمیز شنیداری آنها را تقویت کند.