| dc.contributor.author | یغمایی, پریچهر | fa_IR |
| dc.contributor.author | پریور, کاظم | fa_IR |
| dc.contributor.author | عالی خانی, نسیم | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-21T23:19:23Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-11T23:19:23Z | |
| dc.date.available | 1399-08-21T23:19:23Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-11T23:19:23Z | |
| dc.date.issued | 2012-06-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1391-03-12 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | یغمایی, پریچهر, پریور, کاظم, عالی خانی, نسیم. (1391). اثر استاتین‌ها بر یادگیری احترازی غیرفعال و نورژنز سلول‌های CA1 و DG در هیپوکامپ رت‌های نر مبتلا به آلزایمر. فصلنامه علوم پزشکی, 22(2), 85-92. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1023-5922 | |
| dc.identifier.issn | 2008-3386 | |
| dc.identifier.uri | http://tmuj.iautmu.ac.ir/article-1-560-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/493176 | |
| dc.description.abstract | سابقه و هدف: بیماری آلزایمر، بیماری نورودژنرایتو وابسته به سن در دوران کهولت است که با از دست رفتن سلول‌های عصبی در مغز و دمانس مشخص می‌گردد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، رت‌های نر نژاد ویستار مورد بررسی قرار گرفتند: گروه کنترل: رت‌های دست نخورده، گروه شم: رت‌هایی که هسته NBM آنها با ایبوتینک اسید تخریب شده و حلال سالین به مدت 14 روز به طریق گاواژ دریافت کردند، گروه تجربی 1 و 2 و 3 به ترتیب رت‌هایی با تخریب NBM و دریافت کننده آتورواستاتین به میزان 1 میلی‌گرم بر کیلوگرم، سیموواستاتین به میزان 1 میلی‌گرم بر کیلوگرم و آتورواستاتین و سیموواستاتین هرکدام به میزان 5/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم به مدت 14 روز به طریق گاواژ بودند. یادگیری و حافظه تمام گروه‌ها با استفاده از دستگاه یادگیری احترازی غیر فعال (PAL) بررسی گردید. به منظور بررسی‌های بافتی، مغز به طور کامل خارج و به سرعت به فرمالین 10% منتقل شد.
یافته‌ها: STL (مدت زمان ماندن در قسمت روشن) در گروه های تجربی نسبت به کنترل و شم افزایش معنی‌داری پیدا کرد (001/0>p). تیمار با استاتین در گروه‌های تجربی باعث کاهش معنی‌دار (001/0>p) TDC (مدت زمان باقی ماندن در قسمت تاریک) در مقایسه با گروه کنترل وشم شد. در مطالعات هیستولوژیکی مغز، افزایش معنی‌دار سلول‌های گرانولار در منطقه DG و همچنین افزایش معنی‌دار تعداد سلول‌های پیرامیدال در منطقه CA1 در گروه 2 (001/0>p) و گروه 3 (01/0>p) نسبت به گروه کنترل و شم مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که استاتین‌ها ممکن است منجر به بهبود یادگیری و حافظه و ترمیم هیپوکامپ در رت‌های نر آلزایمری شوند. | fa_IR |
| dc.format.extent | 263 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | فصلنامه علوم پزشکی | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | MEDICAL SCIENCES JOURNAL | en_US |
| dc.subject | آلزایمر | fa_IR |
| dc.subject | استاتین | fa_IR |
| dc.subject | یادگیری احترازی غیرفعال | fa_IR |
| dc.subject | هیپوکامپ | fa_IR |
| dc.subject | رت نر | fa_IR |
| dc.subject | زيست شناسي جانوري | fa_IR |
| dc.title | اثر استاتین‌ها بر یادگیری احترازی غیرفعال و نورژنز سلول‌های CA1 و DG در هیپوکامپ رت‌های نر مبتلا به آلزایمر | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | تجربي | fa_IR |
| dc.contributor.department | دکترای فیزیولوژی، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران | fa_IR |
| dc.contributor.department | دکترای زیست‌شناسی تکوینی، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران | fa_IR |
| dc.contributor.department | کارشناس ارشد، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران | fa_IR |
| dc.citation.volume | 22 | |
| dc.citation.issue | 2 | |
| dc.citation.spage | 85 | |
| dc.citation.epage | 92 | |
