تاثیر آموزش خانواده درکاهش مشکلات رفتاری‌کودکان مبتلا به اختلال‌کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD)

Abstract

سابقه و هدف: اختلال بیش‏‏‌ فعالی و کمبود توجه (ADHD) از شایع‏‏‌ترین اختلال‏‏‌های رفتاری در دوران کودکی است. به دلیل تنوع مشکلات کودکان بیش‌ فعال، شیوه‏‏‌های درمانی متفاوتی نظیر دارودرمانی و رفتاردرمانی برای درمان این کودکان به کار رفته ‌است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر آموزش والدین در کاهش مشکلات کودکان مبتلا به این نوع اختلال می‌باشد. روش بررسی: تحقیق حاضر با استفاده از روش آزمایشی (طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون) و روش نمونه‌گیری دردسترس صورت پذیرفت. 32 نفر از والدین دانش‌آموزان پسر مبتلا به بیش‌فعالی در چهار دبستان پسرانۀ منطقۀ چهار دراین تحقیق شرکت کردند که 18 نفر از والدین به طور تصادفی در گروه آزمایش قرار گرفتند و در ده جلسه دو ساعته آموزشی حضور یافتند و 14 نفر دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند که جلسات آموزشی برای آنان برگزار نشد. آزمون با استفاده از پرسشنامه راتر (1967) در پیش و پس ازپایان جلسات در هر دوگروه انجام شد. سپس داده‌ها به کمک آماره‌های توصیفی و با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین پرخاشگری در کودکان قبل از آموزش والدین 61/7 و پس از آموزش به 32/6 رسید، ولی در کودکانی که والدین آنان آموزشی دریافت نکردند کاهش مشکلات رفتاری دیده نشد. به عبارتی، در گروه آزمایشی کاهش قابل توجهی در خصوص مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به بیش‌فعالی، نسبت به گروه کنترل، دیده شد (001/0>P). نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که آموزش اصول رفتاری به والدین، در کاهش رفتارهای ایذایی کودکان مبتلا به بیش‌فعالی می‌تواند مؤثر واقع شود.