نمایش مختصر رکورد

اثر آنتی بادی های منوکلونال ضد پلاسمینوژن انسانی بر فعال شدن گلو-پلاسمینوژن انسانی بوسیله فعال کننده های پلاسمینوژن

dc.contributor.authorمحمد اکرمیfa_IR
dc.contributor.authorمنوچهر میرشاهیfa_IR
dc.contributor.authorخسرو خواجهfa_IR
dc.contributor.authorحسین نادری منشfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T23:14:06Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T23:14:06Z
dc.date.available1399-08-21T23:14:06Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T23:14:06Z
dc.date.issued2006-08-01en_US
dc.date.issued1385-05-10fa_IR
dc.identifier.citationمحمد اکرمی, منوچهر میرشاهی, خسرو خواجه, حسین نادری منش. (1385). اثر آنتی بادی های منوکلونال ضد پلاسمینوژن انسانی بر فعال شدن گلو-پلاسمینوژن انسانی بوسیله فعال کننده های پلاسمینوژن. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 64(5), 23-33.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-945-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/492497
dc.description.abstractزمینه و هدف: پلاسمینوژن انسانی یک گلیکوپروتیین پلاسمایی است که به طور عمده در کبد سنتز می‌شود. فعال شدن پلاسمینوژن به پلاسمین، توسط فعال کننده‌های پلاسمینوژن یکی از رویدادهای کلیدی سامانه فیبرینولیتیک انسان است. در این مطالعه ما اثرات دو آنتی‌بادی منوکلونال ضد پلاسمینوژن انسانی، A1D12 و MC2B8 را بر فعال شدن گلو- پلاسمینوژن در حضور فعال کننده‌های نوع بافتی (t-PA) و نوع ادراری پلاسمینوژن (u-PA) و همچنین استرپتوکیناز بررسی نمودیم.روش بررسی: تولید آنتی‌بادی‌های دو رگه به وسیله ادغام سلول‌های طحال موش BALB/C ایمونیزه شده با گلو- پلاسمینوژن انسانی با سلول‌های میلومای NS1، طبق روش Kohler و Milstein انجام شد. فعال شدن پلاسمینوژن با اندازه‌گیری تولید پلاسمین با استفاده از سوبسترای رنگزای S-2251 سنجش شد. پس از آن اثر آنتی‌بادی‌های منوکلونال، A1D12 و MC2B8، بر فعال شدن پلاسمینوژن در محلول ارزیابی گردید. سرعت‌های اولیه و شاخص‌های کینتیکی فعال شدن پلاسمینوژن در حضور آنتی‌بادی‌های منوکلونال نیز محاسبه گردید. اثر آنتی‌بادی منوکلونال MC2B8 بر سرعت هیدرولیز پلاسمین سنجش شد. همچنین اثر بخش F(ab&apos)2 آنتی‌بادی A1D12 بر فعال شدن پلاسمینوژن انسانی به وسیله u-PA با اثر آنتی‌بادی کامل بر این واکنش مقایسه شد.یافته‌ها: آزمون ELISA نشان داد که آنتی‌بادی‌ها به خوبی با آنتی‌ژن واکنش پذیری دارند. آنتی‌بادی A1D12 سرعت ماکزیمم (Vmax) فعال شدن پلاسمینوژن به وسیله هر یک از سه فعال کننده را افزایش و آنتی‌بادی MC2B8 آن را کاهش داد. در تمامی واکنش‌های فعال شدن، مقدار Km فعال شدن پلاسمینوژن در حضور آنتی‌بادی A1D12 تغییر چندانی نکرد در حالی که آنتی‌بادی MC2B8 مقدار Km فعال شدن به وسیله u-PA، t-PA وابسته به منومر فیبرین و استرپتوکیناز را کاهش داد. آنتی‌بادی منوکلونال MC2B8 اثر قابل ملاحظه‌ای بر سرعت هیدرولیز سوبسترای سنتزی S-2251 توسط پلاسمین نداشت. سرعت فعال شدن پلاسمینوژن به وسیله u-PA در حضور غلظت‌های پایین‌تری از بخش F(ab)2 آنتی‌بادی A1D12 برابر با آنتی‌بادی کامل است.نتیجه‌گیری: اتصال آنتی‌بادی A1D12 از ناحیه F(ab) خود به گلو- پلاسمینوژن، کارآیی کاتالیتیکی فعال شدن پلاسمینوژن به وسیله فعال کننده‌های پلاسمینوژن را افزایش می‌دهد. بنابراین به لحاظ کلینیکی به کارگیری آنتی‌بادی A1D12 برای درمان رویدادهای انسدادی عروق نظیر سکته قلبی، با انسانی نمودن بخش F(ab) آنتی‌بادی A1D12 ممکن است مفید باشد. الگوی مهاری آنتی‌بادی MC2B8، با اتصال احتمالی به جایگاه برش گلوتامین- پلاسمینوژن یا نزدیک آن، از نوع مهار آنزیمی چندگانه می‌باشد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectپلاسمین (پلاسمینوژن)fa_IR
dc.subjectآنتی بادی منوکلونال موشیfa_IR
dc.subjectفعال کننده پلاسمینوژن نوع بافتیfa_IR
dc.subjectفعال کننده نوع ادراری پلاسمینوژنfa_IR
dc.subjectاسترپتوکینازfa_IR
dc.titleاثر آنتی بادی های منوکلونال ضد پلاسمینوژن انسانی بر فعال شدن گلو-پلاسمینوژن انسانی بوسیله فعال کننده های پلاسمینوژنfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.citation.volume64
dc.citation.issue5
dc.citation.spage23
dc.citation.epage33


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد