اثربخشی معنادرمانی گروهی و فراشناخت درمانی بر تاب‌آوری و انگیزه پیشرفت دانشجویان

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: روشن شدن جایگاه روان‌شناختی و تربیتی دو مؤلفه اساسی یعنی انگیزش پیشرفت و تاب‌آوری، اهمیت استفاده از رویکردهای معنادرمانی و فراشناخت در تقویت این دو مؤلفه اساسی را آشکار ساخته و یکی از مسائل موردنیاز بشر امروزی و یک خدمت جدید علمی برای گسترش حوزه روان‌درمانی و آموزش به‌شمار می‌رود. بنابراین، هدف پژوهش حاضر عبارت از «تعیین اثربخشی معنادرمانی گروهی و فراشناخت درمان گروهی بر تاب‌آوری و انگیزه پیشرفت دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد نقده» می‌باشد. مواد و روش کار: پژوهش حاضر کاربردی و از نوع روش تحقیق نیمه تجربی می‌باشد. جامعه آماری شامل دانشجویان گروه علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نقده با حجم 120 نفر می‌باشد، . نمونه آماری با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 60 نفر تعیین شد. نمونه به دو گروه آزمایش، هر گروه 20 نفر و کنترل به تعداد 20 نفر تقسیم شده و از پرسشنامه‌های تاب‌آوری و انگیزه پیشرفت استفاده شد. سپس گروه آزمایش طی هشت جلسه تحت آموزش معنادرمانی و 10 جلسه فراشناخت قرار گرفتند. برای انجام تحلیل آماری از آنالیز کوواریانس یک‌راهه با نرم‌افزار آماری SPSS استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد 68 درصد تغییرات در میزان تاب‌آوری و 78 درصد تغییرات در میزان انگیزه پیشرفت دانشجویان در اثر آموزش معنادرمانی گروهی بوده است. همچنین 66 درصد تغییرات در میزان تاب‌آوری و 77 درصد تغییرات در میزان انگیزه پیشرفت دانشجویان از طریق رابطه با فراشناخت بوده است. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج آماری، کلیه فرضیات تحقیق تأیید و این نتیجه کلی پژوهش حاصل گردید که معنادرمانی گروهی و فراشناخت درمان گروهی بر تاب‌آوری و انگیزه پیشرفت دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد نقده مؤثر است.