فراوانی و مقاومت آنتی‌بیوتیکی گونه‌های لیستریا جداشده از نمونه‌های غذایی و محیطی در شهر ارومیه

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: جنس لیستریا و به‌ویژه لیستریا مونوسیتوژنز به‌عنوان عامل بیماری‌زای منتقل‌شونده از غذا، عامل سببی لیستریوز می‌باشد که می‌تواند در افراد در معرض خطر نظیر زنان باردار، افراد دارای مشکل ایمنی، نوزادان و افراد سالمند بیماری خطیر و حتی مرگ‌باری را موجب شود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، فراوانی گونه‌های لیستریا و لیستریا مونوسیتوژنز در 277 نمونه غذایی و محیطی (سطح میز کار) جمع‌آوری‌شده از مراکز عرضه‌ی مواد غذایی در سطح شهر ارومیه به روش فنوتیپی مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از جداسازی و تعیین هویت جدایه‌ها، مقاومت آنتی‌بیوتیکی آن‌ها با استفاده از روش کربی بایر نسبت به 8 آنتی‌بیوتیک بررسی گردید. یافته‌ها: تعداد 10 نمونه از 277 نمونه‌ی موردبررسی (61/3 درصد)، ازنظر حضور جنس لیستریا مثبت بودند. تعداد 3 ایزوله (08/1 درصد) به‌عنوان لیستریا مونوسیتوژنز تعیین هویت شدند که تأیید مولکولی آن‌ها نیز با PCR با ژن plc-A انجام گرفت. فراوانی سایر گونه‌ها بدین‌صورت بود که لیستریا ایوانووی (72/0 درصد)، لیستریا سیلیگری (72/0 درصد) و هرکدام از گونه‌های ولشیمری، گرایی و اینوکوا با فراوانی (36/0 درصد) جداسازی شدند. تعداد 8 جدایه (80 درصد) به آمپی‌سیلین و 7 جدایه (70 درصد) به پنی‌سیلین G مقاوم بودند. مقاومت به کوتریموکسازول و جنتامایسین در میان ایزوله‌ها مشاهده نشد. همچنین مقاومت به اریترومایسین (20 درصد)، ریفامپین (20 درصد) و تتراسایکلین (20 درصد) بود. نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه، وجود مقاومت لیستریاهای جداسازی شده از مواد غذایی را به آنتی‌بیوتیک‌هایی که به‌عنوان انتخاب درمانی برای لیستریوز مطرح هستند، نشان داد. این مسئله نیاز جدی به برنامه‌های مراقبتی و سیستم گزارش دهی اطلاعات در مورد باکتری لیستریا را در ایران آشکار می‌سازد.