تاثیر بارگیری کوتاه مدت نانو ذره سلنیوم و تمرین وامانده ساز بر شاخص‌های اکسایشی در عضله رت‌های نر

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: رادیکال‌های آزاد نقش مهمی در توسعه بسیاری از بیماری‌ها دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر بارگیری کوتاه‌مدت نانوذره سلنیوم و تمرین وامانده‌ساز بر شاخص‌های اکسایشی در عضله رت‌های نر بود. مواد و روش‌ کار: طی یک مطالعه تجربی تعداد 36 سر رت ویستار دوماهه (8±200 گرم) به‌طور تصادفی به چهار گروه کنترل (12 رت)، نانوسلنیم (12 رت)، تمرین (6‌ رت) و نانو سلنیوم – تمرین (6 رت) تقسیم شدند. بارگیری نانوسلنیم (1/0 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز) به روش تزریق داخل‌صفاقی طی 14 روز در گروه‌های دو و چهار انجام گرفت. سپس از گروه‌های یک و دو 6 رت انتخاب‌شده و در حالت استراحت از آن‌ها نمونه‌برداری به عمل آمد. گروه‌های سه و چهار به مدت دو ماه به فعالیت پرداختند. در پایان دوره از گروه‌های یک و دو در حالت استراحت، و از گروه‌های سه و چهار بلافاصله پس از آخرین جلسه تمرین نمونه‌برداری به عمل آمد. در انتها به‌منظور بررسی تغییرات متغیرها از آزمون تی‌مستقل و آنالیز واریانس یک‌طرفه (05/0P<) با استفاده از نرم‌افزار SPSS21 استفاده گردید. یافته‌ها: آزمون تی افزایش معنی‌دار ظرفیت ‌آنتی‌اکسیدانتی‌تام و کاهش قابل‌توجه مالون‌دی‌آلدئید را در گروه مکمل نسبت به گروه کنترل را پس از دو هفته مکمل‌سازی نشان داد. اما تفاوت معنی‌داری در گلوتاتیون ‌پراکسیداز مشاهده نشد. نتایج آنالیز واریانس یک‌طرفه افزایش معنی‌دار گلوتاتیون‌ پراکسیداز و ظرفیت‌ آنتی‌اکسیدانتی‌تام در گروه مکمل نسبت به کنترل و افزایش معنی‌دار گلوتاتیون‌ پراکسیداز و ظرفیت‌ آنتی‌اکسیدانی‌تام و کاهش قابل‌توجه مالون‌دی‌آلدئید را در گروه چهارم نسبت به گروه سوم نشان داد. بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد بارگیری مکمل نانوسلنیوم از میزان استرس اکسایشی ناشی‌از فعالیت وامانده‌ساز، کاسته و سیستم آنتی‌اکسیدانی بدن‌را تقویت نموده‌است.