نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorدباغ نیکوخصلت, سعیدfa_IR
dc.contributor.authorساری صراف, وحیدfa_IR
dc.contributor.authorسالک زمانی, یعقوبfa_IR
dc.contributor.authorعبداله پور آلنی, مسعودfa_IR
dc.contributor.authorفتح الهی, سعیدfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T22:32:12Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T22:32:13Z
dc.date.available1399-08-21T22:32:12Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T22:32:13Z
dc.date.issued2017-08-01en_US
dc.date.issued1396-05-10fa_IR
dc.identifier.citationدباغ نیکوخصلت, سعید, ساری صراف, وحید, سالک زمانی, یعقوب, عبداله پور آلنی, مسعود, فتح الهی, سعید. (1396). تأثیر 12 هفته تمرین مقاومتی بر هدایت عصبی مردان دیابتی نوع دو مبتلا به نوروپاتی محیطی. مجله مطالعات علوم پزشکی, 28(5), 353-362.fa_IR
dc.identifier.issn2717-008X
dc.identifier.urihttp://umj.umsu.ac.ir/article-1-3941-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/487270
dc.description.abstractپیش‌زمینه و هدف: با وجود پیشرفت روش­های درمانی و کلینیکی جدید، بیماری دیابت نوع دو به طور گسترده­ای در جهان رو به افزایش می­باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر 12 هفته تمرین مقاومتی بر هدایت عصبی مردان دیابتی نوع دو مبتلا به نوروپاتی محیطی بود. مواد و روش‌ کار: بیست و دو مرد دیابتی نوع دو به طور مساوی به دو گروه مقاومتی (سن 0/6±4/58 سال، وزن 0/8±7/84 کیلوگرم و سابقه دیابت 2/7±7/13 سال) و کنترل (سن 1/8±2/56 سال، وزن 0/15±5/87 کیلوگرم و سابقه دیابت 7/5±5/14 سال) تقسیم شدند. تمرین مقاومتی شامل دوست از عضلات اصلی بالاتنه و تنه و سه ست از عضلات اصلی پایین­تنه با 8 تا 12 تکرار، سه جلسه در هفته و به مدت 12 هفته بود. قبل و بعد از مداخله، اندازه­گیری­های هدایت عصبی و خونگیری صورت گرفت. داده­ها با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلک برای بررسی نرمال بودن و تی وابسته و مستقل برای مقایسه تغییرات درون گروهی و بین گروهی آنالیز شدند. یافته‌ها: میانگین سرعت هدایت عصب پرونئال و تیبیال و آمپلی­تود پتانسیل عمل عصب سورال و تیبیال در گروه مقاومتی به طور معنی­داری افزایش یافت (05/0P<)، همچنین سرعت هدایت عصب سورال در گروه کنترل به طور معنی­داری کاهش یافت (05/0P<). علاوه بر این، دامنه تغییرات سرعت هدایت عصب سورال و تیبیال و آمپلی­تود پتانسیل عمل عصب سورال و تیبیال در دو گروه تفاوت معنی­داری داشت (05/0P<). بحث و نتیجه‌گیری: تمرین مقاومتی علاوه بر بهبود آمپلی­تود پتانسیل عمل عصب، باعث بهبود سرعت هدایت عصبی نیز می­شود که نهایتاً نشان دهنده مؤثر واقع شدن تمرین مقاومتی بر پارامترهای الکترونوروگرافی اندام تحتانی در کوتاه مدت است.fa_IR
dc.format.extent539
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله مطالعات علوم پزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofStudies in Medical Sciencesen_US
dc.subjectتمرین مقاومتیfa_IR
dc.subjectهدایت عصبیfa_IR
dc.subjectدیابت نوع دوfa_IR
dc.subjectنوروپاتی محیطیfa_IR
dc.subjectفیزیولوژی ورزشیfa_IR
dc.titleتأثیر 12 هفته تمرین مقاومتی بر هدایت عصبی مردان دیابتی نوع دو مبتلا به نوروپاتی محیطیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي(توصیفی- تحلیلی)fa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریزfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریزfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده طب فیزیکی و توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایرانfa_IR
dc.citation.volume28
dc.citation.issue5
dc.citation.spage353
dc.citation.epage362


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد