نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorولدخانی زرین تاجfa_IR
dc.contributor.authorشرما ساروژfa_IR
dc.contributor.authorهرجای کوسومfa_IR
dc.contributor.authorگوپتا ایندوfa_IR
dc.contributor.authorمالا نانسیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T22:31:22Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T22:31:22Z
dc.date.available1399-08-21T22:31:22Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T22:31:22Z
dc.date.issued2006-09-01en_US
dc.date.issued1385-06-10fa_IR
dc.identifier.citationولدخانی زرین تاج, شرما ساروژ, هرجای کوسوم, گوپتا ایندو, مالا نانسی. (1385). نقش لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس در چسبندگی تریکوموناس واژینالیس جدا شده از افراد دارا و فاقد علایم به سلول های اپتلیال واژن. مجله مطالعات علوم پزشکی, 17(3), 9-15.fa_IR
dc.identifier.issn2717-008X
dc.identifier.urihttp://umj.umsu.ac.ir/article-1-158-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/487204
dc.description.abstractسلول های اپیتلیال واژن مهمترین مکان در تماس اولیه انگل تریکوموناس واژینالیس می باشند. در آلودگی انسان، چسبندگی انگل، تهاجم و ابقا از اهمیت خاصی بر خوردار است. جهت بررسی تاثیر لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس و pH در چسبندگی انگل به سلول های اپیتلیال، سوش های جدا شده از 10 بیمار دارای علایم و 10 نفر فاقد علایم کلینیکی استفاده گردید و سلول های اپیتلیال واژن جدا شده از زنان سالم برای انجام آزمایش استفاده شد. چسبندگی انگل به سلول های واژن در حضور باکتری لاکتوباسیلوس، مواد دفعی ترشحی این باکتری و یا تغییر pH محیط با اضافه کردن اسید کلریدریک و یا با اضافه کردن لاکتوباسیلوس انجام گرفت. با تهیه گسترش مرطوب بعد از 1 تا 4 ساعت انکوباسیون، تعداد سلول های چسبیده توسط انگل شمارش گردید. در حضور لاکتوباسیلوس در ساعت اول تعداد سلول های چسبیده توسط انگل افزایش یافت ولی با طولانی شدن زمان انکوباسیون، در ساعت های دوم و سوم، چسبندگی کاهش یافت و در نهایت در ساعت چهارم از انکوباسیون انگل ها از بین رفتند. در حضور مواد دفعی ترشحی باکتری از ساعت اول انکوباسیون تعداد کمتری از سلول ها توسط انگل چسبیده بودند و دوباره با افزایش زمان، این کاهش ادامه یافت تا جایی که در ساعت چهارم از انکوباسیون هیچ انگل زنده ای مشاهده نشد. تعداد سلول های چسبیده توسط انگل های جدا شده از افراد دارای علایم در مقایسه با سوش های جدا شده از افراد فاقد علایم بیشتر بود و این اختلاف زمانی که با کنترل مقایسه گردید، بسیار قابل توجه بود. این آزمایش همچنین با کاهش pH محیط به 4.5 با استفاده از اسید و یا باکتری به محیط کشت انجام گرفت. در محیطی که اسید استفاده شده بود، تعداد بیشتری از سلول ها توسط انگل چسبیده بودند، در مقایسه با محیطی که از باکتری استفاده شده بود که در مقایسه تعداد سلول های چسبیده توسط انگل های جدا شده از افراد با علایم (62%) بیشتر از فاقدین علایم (52%) بود که این نتایج با کاهش pH محیط با استفاده از باکتری در سوش های جدا شده از افراد با علایم 47% در مقایسه با فاقدین علایم (35%) بود. نتایج نشان دادند گرچه لاکتوباسیلوس در چسبندگی انگل به سلول های اپیتلیال واژن در مراحل اولیه آلودگی موثر می باشد ولی با افزایش تعداد باکتری و پایین نگه داشتنpH محیط واژن، می توان در از بین بردن انگل بخصوص در افرادی که مقاوم به دارو می باشند کمک زیادی کرد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله مطالعات علوم پزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofStudies in Medical Sciencesen_US
dc.subjectتریکومونیازیسfa_IR
dc.subjectسلول های اپیتلیال واژنfa_IR
dc.subjectلاکتوباسیلوسfa_IR
dc.subjectچسبندگیfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleنقش لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس در چسبندگی تریکوموناس واژینالیس جدا شده از افراد دارا و فاقد علایم به سلول های اپتلیال واژنfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي(توصیفی- تحلیلی)fa_IR
dc.citation.volume17
dc.citation.issue3
dc.citation.spage9
dc.citation.epage15


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد