• ثبت نام
    • ورود به سامانه
    مشاهده مورد 
    •   صفحهٔ اصلی
    • نشریات فارسی
    • مجله مطالعات علوم پزشکی
    • دوره 17, شماره 3
    • مشاهده مورد
    •   صفحهٔ اصلی
    • نشریات فارسی
    • مجله مطالعات علوم پزشکی
    • دوره 17, شماره 3
    • مشاهده مورد
    JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

    نقش لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس در چسبندگی تریکوموناس واژینالیس جدا شده از افراد دارا و فاقد علایم به سلول های اپتلیال واژن

    (ندگان)پدیدآور
    ولدخانی زرین تاجشرما ساروژهرجای کوسومگوپتا ایندومالا نانسی
    Thumbnail
    نوع مدرک
    Text
    پژوهشي(توصیفی- تحلیلی)
    زبان مدرک
    فارسی
    نمایش کامل رکورد
    چکیده
    سلول های اپیتلیال واژن مهمترین مکان در تماس اولیه انگل تریکوموناس واژینالیس می باشند. در آلودگی انسان، چسبندگی انگل، تهاجم و ابقا از اهمیت خاصی بر خوردار است. جهت بررسی تاثیر لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس و pH در چسبندگی انگل به سلول های اپیتلیال، سوش های جدا شده از 10 بیمار دارای علایم و 10 نفر فاقد علایم کلینیکی استفاده گردید و سلول های اپیتلیال واژن جدا شده از زنان سالم برای انجام آزمایش استفاده شد. چسبندگی انگل به سلول های واژن در حضور باکتری لاکتوباسیلوس، مواد دفعی ترشحی این باکتری و یا تغییر pH محیط با اضافه کردن اسید کلریدریک و یا با اضافه کردن لاکتوباسیلوس انجام گرفت. با تهیه گسترش مرطوب بعد از 1 تا 4 ساعت انکوباسیون، تعداد سلول های چسبیده توسط انگل شمارش گردید. در حضور لاکتوباسیلوس در ساعت اول تعداد سلول های چسبیده توسط انگل افزایش یافت ولی با طولانی شدن زمان انکوباسیون، در ساعت های دوم و سوم، چسبندگی کاهش یافت و در نهایت در ساعت چهارم از انکوباسیون انگل ها از بین رفتند. در حضور مواد دفعی ترشحی باکتری از ساعت اول انکوباسیون تعداد کمتری از سلول ها توسط انگل چسبیده بودند و دوباره با افزایش زمان، این کاهش ادامه یافت تا جایی که در ساعت چهارم از انکوباسیون هیچ انگل زنده ای مشاهده نشد. تعداد سلول های چسبیده توسط انگل های جدا شده از افراد دارای علایم در مقایسه با سوش های جدا شده از افراد فاقد علایم بیشتر بود و این اختلاف زمانی که با کنترل مقایسه گردید، بسیار قابل توجه بود. این آزمایش همچنین با کاهش pH محیط به 4.5 با استفاده از اسید و یا باکتری به محیط کشت انجام گرفت. در محیطی که اسید استفاده شده بود، تعداد بیشتری از سلول ها توسط انگل چسبیده بودند، در مقایسه با محیطی که از باکتری استفاده شده بود که در مقایسه تعداد سلول های چسبیده توسط انگل های جدا شده از افراد با علایم (62%) بیشتر از فاقدین علایم (52%) بود که این نتایج با کاهش pH محیط با استفاده از باکتری در سوش های جدا شده از افراد با علایم 47% در مقایسه با فاقدین علایم (35%) بود. نتایج نشان دادند گرچه لاکتوباسیلوس در چسبندگی انگل به سلول های اپیتلیال واژن در مراحل اولیه آلودگی موثر می باشد ولی با افزایش تعداد باکتری و پایین نگه داشتنpH محیط واژن، می توان در از بین بردن انگل بخصوص در افرادی که مقاوم به دارو می باشند کمک زیادی کرد.
    کلید واژگان
    تریکومونیازیس
    سلول های اپیتلیال واژن
    لاکتوباسیلوس
    چسبندگی
    عمومى

    شماره نشریه
    3
    تاریخ نشر
    2006-09-01
    1385-06-10
    ناشر
    دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

    شاپا
    2717-008X
    URI
    http://umj.umsu.ac.ir/article-1-158-fa.html
    https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/487204

    مرور

    همه جای سامانهپایگاه‌ها و مجموعه‌ها بر اساس تاریخ انتشارپدیدآورانعناوینموضوع‌‌هااین مجموعه بر اساس تاریخ انتشارپدیدآورانعناوینموضوع‌‌ها

    حساب من

    ورود به سامانهثبت نام

    آمار

    مشاهده آمار استفاده

    تازه ترین ها

    تازه ترین مدارک
    © کليه حقوق اين سامانه برای سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران محفوظ است
    تماس با ما | ارسال بازخورد
    قدرت یافته توسطسیناوب