| dc.contributor.author | هلالی اقدم, حسن | fa_IR |
| dc.contributor.author | سادات حسینی, فاطمه | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-21T22:31:21Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-11T22:31:21Z | |
| dc.date.available | 1399-08-21T22:31:21Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-11T22:31:21Z | |
| dc.date.issued | 2018-09-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1397-06-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | هلالی اقدم, حسن, سادات حسینی, فاطمه. (1397). مقایسه تاثیر 8 هفته تمرین تصویر سازی حرکتی ـ راه رفتن و مشاهده ـ راه رفتن بر یادگیری مهارت راه رفتن بیماران پارکینسون. مجله مطالعات علوم پزشکی, 29(6), 464-473. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2717-008X | |
| dc.identifier.uri | http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4484-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/487203 | |
| dc.description.abstract | پیش‌زمینه و هدف: بیماری پارکینسون پس از آلزایمر دومین بیماری شایع مخرب عصبی می‌باشد و یکی از مهم‌ترین عوارض حرکتی این بیماری که در مراحل نهایی آن دیده می‌شود، اختلال راه رفتن می‌باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرینات تصویرسازی حرکتی - راه رفتن و مشاهده - راه رفتن بر یادگیری مهارت راه رفتن بیماران پارکینسون می‌باشد.
مواد و روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون و گروه کنترل می‌باشد. 30 بیمار پارکینسون به‌صورت در دسترس و در مرحله بیماری (3-2) در مقیاس هوهن و یاهر (H &Y) به‌صورت تصادفی به 2 گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه تمرینی (8 هفته و 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقیقه) تمرین تصویرسازی حرکتی راه رفتن و مشاهدهِ راه رفتن و بعد مهارت راه رفتن را تمرین کردند. مقیاس راه رفتن تینتی (TGS) قبل و بعد از مداخله برای ارزیابی نمرات راه رفتن آزمودنی‌ها استفاده شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده‌ها از آزمون شاپیرو- ویلک، برابری واریانس‌ها از آزمون لون و برای تحلیل داده‌ها از آزمون کوواریانس (ANCOVA) و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی‌داری (p<0/05) استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین گروه‌های تجربی و کنترل در نمرات راه رفتن تفاوت معنی‌داری وجود دارد (46/5F= و 01/0P=) و در پس‌آزمون تفاوت بین نمرات راه رفتن گروه کنترل و گروه مشاهده - راه رفتن با مقدار (01/0P=) معنی‌دار بود اما تفاوت نمرات راه رفتن بین گروه تصویرسازی حرکتی- راه رفتن و گروه مشاهده - راه رفتن و تفاوت نمرات راه رفتن بین گروه کنترل و گروه تصویرسازی حرکتی- راه رفتن معنی‌دار نبود.
بحث و نتیجه‌گیری: تمرین به‌وسیله مشاهده- راه رفتن می‌تواند یک روش مناسب برای یادگیری دوباره مهارت راه رفتن بیماران پارکینسون باشد و به نظر می‌رسد بیماران می‌توانند همراه دارودرمانی از این تمرینات برای بهبود الگوی راه رفتن خود استفاده کنند. | fa_IR |
| dc.format.extent | 427 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی ارومیه | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله مطالعات علوم پزشکی | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Studies in Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | تصویر سازی حرکتی | fa_IR |
| dc.subject | مشاهده | fa_IR |
| dc.subject | بیماری پارکینسون | fa_IR |
| dc.subject | عمومى | fa_IR |
| dc.title | مقایسه تاثیر 8 هفته تمرین تصویر سازی حرکتی ـ راه رفتن و مشاهده ـ راه رفتن بر یادگیری مهارت راه رفتن بیماران پارکینسون | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران | fa_IR |
| dc.citation.volume | 29 | |
| dc.citation.issue | 6 | |
| dc.citation.spage | 464 | |
| dc.citation.epage | 473 | |
